بوریس داویدویچ کامکوف ( روسی: Бори́с Дави́дович Камко́в ; ۳ ژوئن ۱۸۸۵ - ۲۹ اوت ۱۹۳۸ ) یک انقلابی و سیاست مدار روس و از اعضا و رهبران حزب سوسیالیست انقلابی بود. وی در زمان وقوع انقلاب اکتبر، رهبری جناح چپ حزب سوسیالیست انقلابی را برعهده داشت.
... [مشاهده متن کامل]
او پس از انقلاب اکتبر با جدا کردن جناح خود و تأسیس حزب سوسیالیست انقلابی چپ ( اِس اِرهای چپ ) به حمایت از دولت نوپای بلشویک پرداخت و از دسامبر ۱۹۱۷ تا مارس ۱۹۱۸ عضو سونارکوم روسیه شوروی به رهبری ولادیمیر لنین بود، اما پس از مخالفت با صلح برست لیتوفسک در مارس ۱۹۱۸ از دولت لنین جدا شد و تا پایان عمر بخشی از مخالفین دولت کمونیستی شوروی بود.
وی در زمان تصفیه بزرگ در سال ۱۹۳۸ اعدام شد.
بوریس داویدویچ کاتز که در ادامه زندگی با نام مستعار کامکوف مشهور شد، در ۳ ژوئن ۱۸۸۵ در بسارابیا به دنیا آمد. پدر او یک پزشک بود. وی در نوجوانی وارد فعالیت های سیاسی رادیکال شد و در سال ۱۹۰۴ به حزب سوسیالیست انقلابی پیوست. او در انقلاب ۱۹۰۵ مشارکت کرد و پس از سرکوب انقلاب، دستگیر و به سیبری تبعید شد. کامکوف در سال ۱۹۰۷ از تبعید فرار کرد و به خارج از کشور گریخت. وی سرانجام وارد آلمان شد و در دانشگاه هایدلبرگ به تحصیل حقوق پرداخت و در سال ۱۹۱۱ از دانشگاه فارغ التحصیل شد.
کامکوف در آغاز جنگ جهانی اول موضع انترناسیونالیستی و ضد جنگ اتخاذ کرد. او به جناح پاسیفیست حزب سوسیالیست انقلابی که اعضای آن در پاریس ساکن بودند پیوست و از کنفرانس زیمروالد حمایت کرد. وی همچنین در کمک به زندانیان جنگی روس که در آلمان اسیر بودند مشارکت کرد و از این فرصت برای تبلیغ پروپاگاندای انقلابی بین اسیران جنگی روس بهره برد.
کامکوف پس از وقوع انقلاب فوریه به روسیه بازگشت و در آوریل ۱۹۱۷ به عضویت شورای پتروگراد درآمد. او به همراه مارک ناتانسون به رهبری جناح چپ حزب سوسیالیست انقلابی رسید. این قضیه کامکوف را در موضع مخالف منشویک ها و جناح راست حزب سوسیالیست انقلابی که توسط الکساندر کرنسکی رهبری می شد قرار داد.
کامکوف در ابتدای بازگشت به روسیه چند مقام دون پایه را در تشکیلات حزب سوسیالیست انقلابی اشغال کرد و به همکاری با اعضای جناح راست حزب پرداخت، اما با گذشت زمان و اوج گیری اختلافات درون حزبی، به فکر جدایی کامل جناح چپ از تشکیلات حزب سوسیالیست انقلابی و تبدیل آن به یک حزب مستقل افتاد. جدایی جناح چپ در پایان تابستان ۱۹۱۷ اتفاق افتاد و حزب سوسیالیست انقلابی چپ که اعضای آن اغلب با نام اختصاری اس ارهای چپ مشهورند، تأسیس شد. بوریس کامکوف که حال به یکی از رهبران اصلی اس ارهای چپ تبدیل شده بود در پائیز ۱۹۱۷ با بلشویک ها و رهبر آنان، ولادیمیر لنین بر سر لزوم سرنگونی دولت موقت روسیه که آن زمان توسط هم حزبی سابق وی یعنی کرنسکی رهبری می شد، هم نظر شد.
... [مشاهده متن کامل]
او پس از انقلاب اکتبر با جدا کردن جناح خود و تأسیس حزب سوسیالیست انقلابی چپ ( اِس اِرهای چپ ) به حمایت از دولت نوپای بلشویک پرداخت و از دسامبر ۱۹۱۷ تا مارس ۱۹۱۸ عضو سونارکوم روسیه شوروی به رهبری ولادیمیر لنین بود، اما پس از مخالفت با صلح برست لیتوفسک در مارس ۱۹۱۸ از دولت لنین جدا شد و تا پایان عمر بخشی از مخالفین دولت کمونیستی شوروی بود.
وی در زمان تصفیه بزرگ در سال ۱۹۳۸ اعدام شد.
بوریس داویدویچ کاتز که در ادامه زندگی با نام مستعار کامکوف مشهور شد، در ۳ ژوئن ۱۸۸۵ در بسارابیا به دنیا آمد. پدر او یک پزشک بود. وی در نوجوانی وارد فعالیت های سیاسی رادیکال شد و در سال ۱۹۰۴ به حزب سوسیالیست انقلابی پیوست. او در انقلاب ۱۹۰۵ مشارکت کرد و پس از سرکوب انقلاب، دستگیر و به سیبری تبعید شد. کامکوف در سال ۱۹۰۷ از تبعید فرار کرد و به خارج از کشور گریخت. وی سرانجام وارد آلمان شد و در دانشگاه هایدلبرگ به تحصیل حقوق پرداخت و در سال ۱۹۱۱ از دانشگاه فارغ التحصیل شد.
کامکوف در آغاز جنگ جهانی اول موضع انترناسیونالیستی و ضد جنگ اتخاذ کرد. او به جناح پاسیفیست حزب سوسیالیست انقلابی که اعضای آن در پاریس ساکن بودند پیوست و از کنفرانس زیمروالد حمایت کرد. وی همچنین در کمک به زندانیان جنگی روس که در آلمان اسیر بودند مشارکت کرد و از این فرصت برای تبلیغ پروپاگاندای انقلابی بین اسیران جنگی روس بهره برد.
کامکوف پس از وقوع انقلاب فوریه به روسیه بازگشت و در آوریل ۱۹۱۷ به عضویت شورای پتروگراد درآمد. او به همراه مارک ناتانسون به رهبری جناح چپ حزب سوسیالیست انقلابی رسید. این قضیه کامکوف را در موضع مخالف منشویک ها و جناح راست حزب سوسیالیست انقلابی که توسط الکساندر کرنسکی رهبری می شد قرار داد.
کامکوف در ابتدای بازگشت به روسیه چند مقام دون پایه را در تشکیلات حزب سوسیالیست انقلابی اشغال کرد و به همکاری با اعضای جناح راست حزب پرداخت، اما با گذشت زمان و اوج گیری اختلافات درون حزبی، به فکر جدایی کامل جناح چپ از تشکیلات حزب سوسیالیست انقلابی و تبدیل آن به یک حزب مستقل افتاد. جدایی جناح چپ در پایان تابستان ۱۹۱۷ اتفاق افتاد و حزب سوسیالیست انقلابی چپ که اعضای آن اغلب با نام اختصاری اس ارهای چپ مشهورند، تأسیس شد. بوریس کامکوف که حال به یکی از رهبران اصلی اس ارهای چپ تبدیل شده بود در پائیز ۱۹۱۷ با بلشویک ها و رهبر آنان، ولادیمیر لنین بر سر لزوم سرنگونی دولت موقت روسیه که آن زمان توسط هم حزبی سابق وی یعنی کرنسکی رهبری می شد، هم نظر شد.
