بورکیت، دِنیس پارْسونْز (۱۹۱۱ـ۱۹۹۳)(Burkitt, Denis Parsons)
بورکیت، دِنیس پارْسونْز
جراح اهل ایرلند شمالی. برای نخستین بار نوعی تومور دوران کودکی را توصیف کرد که بعداً به نام او، لنفوم بورکیت، نام گذاری شد. این تومور بدخیم در گره های لنفاوی پدید می آید. همچنین از پیش گامان گرایش به رژیم های غذایی پرفیبر بود. بورکیت در انیسکیلن زاده شد و در دوبلین و ادینبورگ درس خواند. در ۱۹۴۶، به سرویس مستعمراتی پیوست و در کامپالای اوگاندا برای وزارت بهداشت کار می کرد. در ۱۹۵۷، دریافت که بچه های خردسالی که به سبب تومورهای صورت مراجعه می کردند، ساکن بخش خاصی از کشورند. او بر آن شد که دریابد این موارد در کجا رخ می دهند و با این هدف، به همراه دو پزشک دیگر ۱۵هزار کیلومتر در افریقا سفر کرد. شواهد حاصل مؤید وجود ناحیه ای کمربندی از شیوع لنفوم در افریقا بود. لنفوم بورکیت فقط در بخش های گرمسیر و مرطوب افریقا یافت می شد که در آن جا مالاریا نیز شایع بود. بنابراین، بچه های مبتلا احتمالاً دستگاه ایمنی ضعیفی داشتند. با استفاده از موادی که بورکیت فراهم کرد، تونی اپستاین ویروس عامل بیماری لنفوم بورکیت را کشف کرد. این ویروس که در حالت عادی موجب تب غده ای می شود، یاخته های لنفوییدی بیماران جوان مبتلا به مالاریا را بدخیم می ساخت. جراحی برای درمان این بیماری کارا نبود و از این رو، بورکیت به شیمی درمانی پرداخت و طی یک دورۀ درمان توانست لنفوم را درمان کند. هنگامی که بورکیت در لندن کار می کرد، می دانست که تعدادی از بیماران افریقایی به التهاب آپاندیس، بواسیر، سنگ های صفراوی یا بیماری های رایج غرب مبتلایند. همچنین، می دانست که غذای مردم در نواحی روستایی افریقا پرفیبر است. او بررسی گسترده ای در نواحی روستایی جهان سوم صورت داد و دریافت هرکجا که قند و آرد سفید مصرف می شود، بیماری های شایع در غرب نیز رواج می یابند. این مشاهده بورکیت را متقاعد ساخت که غذای غنی از فیبر از بسیاری از بیماری ها جلوگیری می کند.
بورکیت، دِنیس پارْسونْز
جراح اهل ایرلند شمالی. برای نخستین بار نوعی تومور دوران کودکی را توصیف کرد که بعداً به نام او، لنفوم بورکیت، نام گذاری شد. این تومور بدخیم در گره های لنفاوی پدید می آید. همچنین از پیش گامان گرایش به رژیم های غذایی پرفیبر بود. بورکیت در انیسکیلن زاده شد و در دوبلین و ادینبورگ درس خواند. در ۱۹۴۶، به سرویس مستعمراتی پیوست و در کامپالای اوگاندا برای وزارت بهداشت کار می کرد. در ۱۹۵۷، دریافت که بچه های خردسالی که به سبب تومورهای صورت مراجعه می کردند، ساکن بخش خاصی از کشورند. او بر آن شد که دریابد این موارد در کجا رخ می دهند و با این هدف، به همراه دو پزشک دیگر ۱۵هزار کیلومتر در افریقا سفر کرد. شواهد حاصل مؤید وجود ناحیه ای کمربندی از شیوع لنفوم در افریقا بود. لنفوم بورکیت فقط در بخش های گرمسیر و مرطوب افریقا یافت می شد که در آن جا مالاریا نیز شایع بود. بنابراین، بچه های مبتلا احتمالاً دستگاه ایمنی ضعیفی داشتند. با استفاده از موادی که بورکیت فراهم کرد، تونی اپستاین ویروس عامل بیماری لنفوم بورکیت را کشف کرد. این ویروس که در حالت عادی موجب تب غده ای می شود، یاخته های لنفوییدی بیماران جوان مبتلا به مالاریا را بدخیم می ساخت. جراحی برای درمان این بیماری کارا نبود و از این رو، بورکیت به شیمی درمانی پرداخت و طی یک دورۀ درمان توانست لنفوم را درمان کند. هنگامی که بورکیت در لندن کار می کرد، می دانست که تعدادی از بیماران افریقایی به التهاب آپاندیس، بواسیر، سنگ های صفراوی یا بیماری های رایج غرب مبتلایند. همچنین، می دانست که غذای مردم در نواحی روستایی افریقا پرفیبر است. او بررسی گسترده ای در نواحی روستایی جهان سوم صورت داد و دریافت هرکجا که قند و آرد سفید مصرف می شود، بیماری های شایع در غرب نیز رواج می یابند. این مشاهده بورکیت را متقاعد ساخت که غذای غنی از فیبر از بسیاری از بیماری ها جلوگیری می کند.
wikijoo: بورکیت،_دنیس_پارسونز_(۱۹۱۱ـ۱۹۹۳)