بودای ( به چینی: 布袋؛ به پین یین: bùdài ) ، که در تلفظ به زبان ژاپنی، هوته ای یا هوتی، خوانده می شود، یک خدای فولکلور چینی است. نام او به معنای «پارچه گونی» است و به کیسه ای اشاره دارد که او همواره به همراه خود حمل می کند. او تقریباً همیشه در تصاویر در حالی نشان داده می شود که لبخند بر لب دارد یا در حال خنده است. از این رو، نام مستعار وی در چین، بودای خندان ( به چینی: 笑 佛 ) می باشد. در عین حال در کشورهای انگلیسی زبان، وی به طور معمول با نام بودای چاق ( بودای چاقالو ) نیز شناخته می شود، او از پادشاهانی بود که در ناز و نعمت همه چیز را ترک کرد[ ۱] اغلب با مایتریا در بودیسم چان شناخته می شود و مورد احترام قرار می گیرد.
ریشه بودای حول پرستش فرقه و افسانه های محلی است. [ ۲] او به طور سنتی به عنوان یک راهب چاق و طاس با لباسی ساده به تصویر کشیده می شود. او دارایی اندک خود را در یک کیسه پارچه ای حمل می کند، فقیر اما قانع است. [ ۳] بچه های ستایش کننده ای را که دنبالش می کردند سرگرم می کرد و به این که با خوشحالی به شکم بزرگش دست می زد معروف بود. چهره او در سراسر فرهنگ چینی به عنوان نماینده ای از رضایت و فراوانی ظاهر می شود. بودای مردم شهر اطراف خود را جذب می کرد زیرا قادر به پیش بینی بخت و اقبال مردم و حتی پیش بینی آب و هوا بود. [ ۴] راهب سرگردان اغلب مایل بود هر جا که می آمد بخوابد، حتی بیرون، زیرا قدرت عرفانی او می توانست سرمای شدید برف را دفع کند و بدنش بی تأثیر بماند. یک یادداشت مرگ بدست آمده مربوط به سال ۹۱۶ یا ۹۱۷ پس از میلاد، که خود راهب آن را نوشته است، ادعا می کند که او تجسم مایتریا، بودای آینده است. [ ۴] جسدی که گفته می شود متعلق به بودای است، مومیایی شده و در بخش شرقی تالار بزرگ در معبد یولین در Fenghua District، چجیانگ به نمایش گذاشته شده است. [ ۵]
در ژاپن، بودای با نام «هوته ای» مشهور است و یکی از هفت خدای نیکبختی نزد ژاپنی ها محسوب می شود. هوته ئی از خدایانی است که به نیروی خرد به آرامش بودائی دست یافته است. [ ۶]
این چهره محبوب اغلب در صنایع دستی معاصر به عنوان یک راهب بودایی شاد و راضی با شکم در معرض بزرگ، اغلب با کودکان همراه به تصویر کشیده شده است. سنت او را به یک راهب چینی به نام «پو - تای» مربوط می کند که به دلیل طبیعت خیرخواهانه اش به عنوان تجسم بودیساتووا ( بودای آینده ) مایتریا ( میروکو به زبان ژاپنی ) در نظر گرفته می شود اما معده بیرون زده بزرگش منجر به کاریکاتور شدن او به عنوان «بودای خنده دار» شد. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفریشه بودای حول پرستش فرقه و افسانه های محلی است. [ ۲] او به طور سنتی به عنوان یک راهب چاق و طاس با لباسی ساده به تصویر کشیده می شود. او دارایی اندک خود را در یک کیسه پارچه ای حمل می کند، فقیر اما قانع است. [ ۳] بچه های ستایش کننده ای را که دنبالش می کردند سرگرم می کرد و به این که با خوشحالی به شکم بزرگش دست می زد معروف بود. چهره او در سراسر فرهنگ چینی به عنوان نماینده ای از رضایت و فراوانی ظاهر می شود. بودای مردم شهر اطراف خود را جذب می کرد زیرا قادر به پیش بینی بخت و اقبال مردم و حتی پیش بینی آب و هوا بود. [ ۴] راهب سرگردان اغلب مایل بود هر جا که می آمد بخوابد، حتی بیرون، زیرا قدرت عرفانی او می توانست سرمای شدید برف را دفع کند و بدنش بی تأثیر بماند. یک یادداشت مرگ بدست آمده مربوط به سال ۹۱۶ یا ۹۱۷ پس از میلاد، که خود راهب آن را نوشته است، ادعا می کند که او تجسم مایتریا، بودای آینده است. [ ۴] جسدی که گفته می شود متعلق به بودای است، مومیایی شده و در بخش شرقی تالار بزرگ در معبد یولین در Fenghua District، چجیانگ به نمایش گذاشته شده است. [ ۵]
در ژاپن، بودای با نام «هوته ای» مشهور است و یکی از هفت خدای نیکبختی نزد ژاپنی ها محسوب می شود. هوته ئی از خدایانی است که به نیروی خرد به آرامش بودائی دست یافته است. [ ۶]
این چهره محبوب اغلب در صنایع دستی معاصر به عنوان یک راهب بودایی شاد و راضی با شکم در معرض بزرگ، اغلب با کودکان همراه به تصویر کشیده شده است. سنت او را به یک راهب چینی به نام «پو - تای» مربوط می کند که به دلیل طبیعت خیرخواهانه اش به عنوان تجسم بودیساتووا ( بودای آینده ) مایتریا ( میروکو به زبان ژاپنی ) در نظر گرفته می شود اما معده بیرون زده بزرگش منجر به کاریکاتور شدن او به عنوان «بودای خنده دار» شد. [ ۷]
wiki: بودای