بوجه

لغت نامه دهخدا

بوجه. [ ب ِ وَ ه ِ ] ( حرف اضافه مرکب ) بروش. بمنوال. بطور. بطرز: بوجه اتم و اکمل. به این معنی لازم الاضافه است. ( فرهنگ فارسی معین ). مأخوذ از عربی. بطریق و بروش و بمنوال و بطور و بطرز. ( ناظم الاطباء ).
بوجه. [ ب ِ وَج ْه ْ ] ( ق مرکب ) چنانکه باید. ( از فرهنگ فارسی معین ).
- بوجه بودن ؛ درست بودن. ( فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ فارسی

بروش بمنوال بطور بطرز : بوجه اتم و اکمل . توضیح باین معنی لازم الاضافه است .

فرهنگ معین

(بِ وَ ) [ ع - فا. ] (ق . ) شایسته ، آنچنان که باید.

گویش مازنی

/boje/ بکن – از ریشه درآور

پیشنهاد کاربران

نام کوهی است در کنار شهرستان خمین و تقریبا در وسط دشت خمین قرار دارد. میشه گفت نماد شهرستان خمین
بوجه نام کوهی در مرکز شهر خمین تفرجگاه اهالی خمین
از ریشه در آوردن
نام پسرانه. رهایی یافته. نام یکی از بزرگان هخامنشی

بپرس