بوتا

لغت نامه دهخدا

بوتا. ( اِ ) شتر جوان و شتربچه. ( از اشتینگاس ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به بوته شود.

بوتا. ( اِخ ) از علمائی است که اکتشافاتی در نینوا کرده و ثابت کرده که خط سوم کتیبه های هخامنشی ، همان خط آسور و بابلی است. و دیگر شکی نماند که شاهان هخامنشی بعد از زبان پارسی قدیم و عیلامی ، زبان و خط آسور و بابلی را که زبان و خط نخستین مردم متمدن آسیای پیشین بوده ، استعمال کرده اند. ( از ایران باستان ج 1 ص 47 ). رجوع به دایرة المعارف فارسی شود.

فرهنگ فارسی

از علمائیست که اکتشافاتی در نینوا کرده و ثابت کرده که خط سوم کتیبه های هخامنشی همان خط آسور و بابلی است و دیگر شکی نماند که شاهان هخامنشی بعد از زبان پارسی قدیم و عیلامی زبان و خط آسور و بابلی را که زبان و خط نخستین مردم تمدن آسیای پیشین بود استعمال کرده اند .

دانشنامه عمومی

بوتا ( به لاتین: Buta ) یک شهر در جمهوری دموکراتیک کنگو است که در Bas - Uele واقع شده است. [ ۱] بوتا ۵۰٬۱۳۰ نفر جمعیت دارد.
عکس بوتا
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بوتا کلمه ای تورکی است که از بوتوق تورکی به معنی بچه شتر گرفته شده ودر دیوان الغات تورک امده است در تورکی به بچه خوک جوجوق به بچه خر قودوق می گویند که هر سه باهم هموزن هستند