بوت، هیوبرت سِسیل (۱۸۷۱ـ۱۹۵۵)(Booth, Hubert Cecil)
اولین جاروبرقی
مخترع انگلیسی جاروبرقی. حرفۀ مکانیکی و مهندسی را پیشه کرده بود و در ۱۹۰۱، طرح ماشینی الکتریکی را به ثبت رساند که سال بعد تولید شد. در گلاستر زاده شد و در مؤسسۀ سیتی اند گیلدز درس خواند. در ۱۹۰۱، دفتر مشاورۀ مهندسی و در ۱۹۰۳، شرکت جاروبرقی بریتانیا را تأسیس کرد. بوت پس از دیدن نحوۀ تمیزکردن واگن های راه آهن با هوای فشرده ، که گردوغبار زیادی را در اطراف پراکنده می ساخت ، به فکر ساخت جاروبرقی افتاد. در دستگاهی که او ساخت ، یک سر لوله به تلمبۀ هوا متصل بود و سر دیگر، که شیپوره ای به آن وصل بود، روی سطح مورد نظر کشیده می شد. این دستگاه فیلتر هوا هم داشت. در ابتدا، جاروبرقی ها بزرگ و گران بودند و خانه های معدودی هم برق داشتند. بنابراین ، بوت به جای فروش جارو، مؤسسه ای برای جارو کردن خانه ها تأسیس کرد. به این منظور، او جارویی بزرگ را با موتور بنزینی یا الکتریکی روی گاری اسبی چهار چرخ نصب کرد. این جارو در خیابان و بیرون از خانه قرار می گرفت و لوله های بزرگ آن را از پنجره های خانه به داخل می فرستادند. این دستگاه چنان بدیع بود که اشراف جشن مخصوصی برگزار می کردند تا مهمانان جاروکردن فرش و اثاث را تماشا کنند. لوله های جاروبرقی را از مواد شفاف می ساختند تا حرکت ذرات گرد و غبار دیده شود. در ۱۹۰۲، زمانی که این دستگاه به مناسبت تاج گذاری شاه ادوارد هفتم، و برای جاروکردن فرش های آبی رنگ کلیسای وستمینستر به کار رفت، بیشتر افراد به استفاده از آن علاقه مند شدند. طولی نکشید که جاروهایی کوچک تر برای استفاده در خانه ها ساخته شد، اما پیش از ساختن جارویی که با برق کار می کرد، هنگام به کاربردن این جاروها لازم بود دو نفر با هم کار کنند: یکی برای راه انداختن تلمبه، با دَم یا پیستون (سمبه)، و دیگری برای هدایت لولۀ جاروبرقی. بوت در زمینۀ طرح موتور دو ناو جنگی نیروی دریایی سلطنتی انگلستان فعالیت کرد و در ۱۸۹۴ مأموریت یافت در زمینۀ ساخت چرخ فلکی در ارلز کورت لندن و پس از آن ، در زمینۀ ساخت سازه های مشابهی در بلکپول ، وین، و پاریس کار کند. در ۱۹۰۲، عملیات نصب پل کانل فری بر خلیج لاخ اِتیو را در اسکاتلند سرپرستی کرد.
اولین جاروبرقی
مخترع انگلیسی جاروبرقی. حرفۀ مکانیکی و مهندسی را پیشه کرده بود و در ۱۹۰۱، طرح ماشینی الکتریکی را به ثبت رساند که سال بعد تولید شد. در گلاستر زاده شد و در مؤسسۀ سیتی اند گیلدز درس خواند. در ۱۹۰۱، دفتر مشاورۀ مهندسی و در ۱۹۰۳، شرکت جاروبرقی بریتانیا را تأسیس کرد. بوت پس از دیدن نحوۀ تمیزکردن واگن های راه آهن با هوای فشرده ، که گردوغبار زیادی را در اطراف پراکنده می ساخت ، به فکر ساخت جاروبرقی افتاد. در دستگاهی که او ساخت ، یک سر لوله به تلمبۀ هوا متصل بود و سر دیگر، که شیپوره ای به آن وصل بود، روی سطح مورد نظر کشیده می شد. این دستگاه فیلتر هوا هم داشت. در ابتدا، جاروبرقی ها بزرگ و گران بودند و خانه های معدودی هم برق داشتند. بنابراین ، بوت به جای فروش جارو، مؤسسه ای برای جارو کردن خانه ها تأسیس کرد. به این منظور، او جارویی بزرگ را با موتور بنزینی یا الکتریکی روی گاری اسبی چهار چرخ نصب کرد. این جارو در خیابان و بیرون از خانه قرار می گرفت و لوله های بزرگ آن را از پنجره های خانه به داخل می فرستادند. این دستگاه چنان بدیع بود که اشراف جشن مخصوصی برگزار می کردند تا مهمانان جاروکردن فرش و اثاث را تماشا کنند. لوله های جاروبرقی را از مواد شفاف می ساختند تا حرکت ذرات گرد و غبار دیده شود. در ۱۹۰۲، زمانی که این دستگاه به مناسبت تاج گذاری شاه ادوارد هفتم، و برای جاروکردن فرش های آبی رنگ کلیسای وستمینستر به کار رفت، بیشتر افراد به استفاده از آن علاقه مند شدند. طولی نکشید که جاروهایی کوچک تر برای استفاده در خانه ها ساخته شد، اما پیش از ساختن جارویی که با برق کار می کرد، هنگام به کاربردن این جاروها لازم بود دو نفر با هم کار کنند: یکی برای راه انداختن تلمبه، با دَم یا پیستون (سمبه)، و دیگری برای هدایت لولۀ جاروبرقی. بوت در زمینۀ طرح موتور دو ناو جنگی نیروی دریایی سلطنتی انگلستان فعالیت کرد و در ۱۸۹۴ مأموریت یافت در زمینۀ ساخت چرخ فلکی در ارلز کورت لندن و پس از آن ، در زمینۀ ساخت سازه های مشابهی در بلکپول ، وین، و پاریس کار کند. در ۱۹۰۲، عملیات نصب پل کانل فری بر خلیج لاخ اِتیو را در اسکاتلند سرپرستی کرد.
wikijoo: بوت،_هیوبرت_سسیل_(۱۸۷۱ـ۱۹۵۵)