بواکر

لغت نامه دهخدا

بواکر. [ ب َ ک ِ ] ( ع اِ ) ج ِ باکرة. ( ناظم الاطباء ).

بواکر: ( در زبان عربی ) میغهای بامدادین ؛ غوادی. ( لغتنامه دهخدا )