بوارق القهر فی تفسیر سوره الدهر

[ویکی نور] بوارق القهر فی تفسیر سورة الدهر اثر تفسیری ملا حبیب الله شریف کاشانی (1262ق-1340ق) می باشد که درصدد تفسیر سوره مبارکه دهر برآمده است. آغاز این تفسیر به سال 1278ق در ماه ربیع الاول و پایان آن جمادی الاولی همان سال بوده است.
رویکرد به کار گرفته شده در این تفسیر، شیوه عرفانی بوده که در خلال آن، بحث های کلامی و فلسفی نیز مطرح شده است.
مفسر بدون مقدمه وارد تفسیر سوره دهر می شود، تفسیر بسمله را به سوره حمد و دیگر کتب خود احاله می دهد. وی بدون اشاره به کلمات و معنای لغوی، شأن نزول،قرائت و مسائل ادبی، شرح و توضیح آیات را با رویکرد ذکر شده آغاز می کند. البته این بدین معنا نیست که اصلاً، مسائل لغوی، ادبی با قرائت را اشاره ندارد، بلکه اشارة وی به این مسائل بسیار کم می باشد، برای مثال در صفحه 162 ذیل «انما نطعمکم...» مقول محذوف بودن این کلام، تعبیر به انّما، معنای عبوس و قمطریر و نسبت آن به یوم را بررسی می نماید.
و در صفحه 185 به قرائت مشهور در «و دانیة علیهم» اشاره دارد و برخی وجوه ذکر شده در کتب تفسیر را بیان می دارد.
روش کلی وی بدین ترتیب است که: ابتدا آنچه به قلب وی از معنای آیه و فرازهای آن، خطور می نماید، مطرح نموده سپس اقوال دیگر مفسرین را بدون ذکر قائل، بیان می دارد؛ مانند تفسیر «الانسان» در صفحه 15 و 16 ذهن جوّال و نقّاد مفسر به وی امکان نقد و تحلیل مطالب و گفته های مختلف را داده و در مقاطع گوناگون تفسیر، اثر آن مشاهده می شود، مانند: نقد برخی صوفیه در عدم اراده ظاهر قرآن ص 305، اشاره به برخی عقادی نصاری مانند حرنانیین، برخی عرفا مانند سهروردی، قیصری، محی الدین ابن عربی، مؤید الدین جندی، پرداخته،در مواردی نقادی می نماید، جهت مطالعه می توان به صفحات 57-59-75-96،20،51 مراجعه نمود.