بوارح

لغت نامه دهخدا

بوارح. [ ب َ رِ ] ( ع اِ ) ج ِ بارح ، باد گرم تابستان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || اول ریاح مطابق است تقریباً با یازدهم خردادماه جلالی. ( یادداشت بخط مؤلف ).

فرهنگ عمید

بادهایی که در تابستان می وزد، بادهای گرم .

پیشنهاد کاربران

بپرس