بوادر

لغت نامه دهخدا

بوادر. [ ب َ دِ ] ( ع اِ ) ج ِ بادرة. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ).

(بَ دِ ) [ ع . ] (ص . ) ج . باردة . ۱ - تندی و تیزی چشم . ۲ - تیزی شمشیر. ۳ - شتابزدگی .

۱. [جمعِ بادِر] = بادِر
۲. [جمعِ بادِرَة] = بادره

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید