بواح. [ ب َ ] ( ع ص ) ظاهر و آشکار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). ظاهر وآشکار. یقول : امرهم بمعصیة بواحاً. ( ناظم الاطباء ). یقال : فعله بواحاً؛ ای جهاراً. ( از اقرب الموارد ).
