بوئینگ ۳۰۷ استراتولاینر

بوئینگ ۳۰۷ استراتولاینر نخستین هواپیمای ترابری تجاری با یک کابین تحت فشار بود. ویژگی که به هواپیما اجازه می داد در بلندای ۶٬۰۰۰ متر ( ۲۰٬۰۰۰ پا ) بالاتر از بسیاری از اختلالات آب و هوایی پرواز کند. اختلاف فشار ۲٬۵ پوند بر اینچ مربع ( psi ) ، بود بنابراین در ارتفاع ۴٬۴۸۰ متری ( ۱۴٬۷۰۰ پا ) فشار درون کابین مانند ارتفاع ۲٬۴۴۰ متری ( ۸٬۰۰۰ پا ) بود. گونه ۳۰۷ گنجایشی برای با ۵ خدمه و ۳۳ مسافر داشت. عرض کابین آن برابر با ۳٬۶ متر ( ۱۲پا ) بود. این هواپیما نخستین هواپیمای بر پایه فرود بود که یک مهندس پرواز از اعضای خدمه آن به شمار می رفت. ( در اوایل تنها چند کشتی هوایی جایگاه مهندس پرواز در خود داشتند )
در سال ۱۹۳۵، شرکت بوئینگ یک هواپیمای مسافربری چهار موتوره را بر پایه هواپیمای بمب افکن بزرگ بی - ۱۷ خود طراحی کرد، هواپیمایی که بوئینگ گونه ۲۹۹ نام داشت، سپس در طول فرایند ساخت گونه ۳۰۹ نام گرفت. این هواپیما ترکیبی از بال ها، دم، سکان، چرخ فرود و موتورهای محصول بی - ۱۷سی ( B - 17C ) در بدنه ای با سطح مقطع دایره ای جدید به قطر ۳۵۱ سانتی متر بود که اجازه ایجاد فشار در کابین را می داد. نخستین سفارش خرید برای دو فروند ۳۰۷ استراتولاینر در سال ۱۹۳۷ و به دست خطوط هوایی پن آمریکن انجام شد و به دنبال آن در مدت کوتاهیبه دست همین خطوط هوایی به شش فروند افزایش یافت. سفارش دوم برای خرید پنج فروند از این هواپیما به دست خطوط هوایی تی دبلیو ای انجام شد و این باعث شد تا بوئینگ کار ساخت دسته نخست از هواپیماهای مسافربری را آغاز کند.
هنگامی که در دسامبر ۱۹۴۱ ایالات متحده وارد جنگ جهانی دوم شد، عبور از اقیانوس ها یک خوش گذرانی نایاب بود، این جنگ نیازمند مقامات نظامی و حکومتی بود تا از اقیانوس ها عبور کنند و بیشتر هواپیماهای تجاری بردبلند چهار موتوره از جمله ۱۴ کشتی هوایی خطوط هوایی پن ای ام و ۵ بوئینگ ۳۰۷ تی دبلیو ای به شدت در حال خدمت دهی بودند. در این شرایط مخزن های سوخت اضافی به این هواپیماها افزوده شد تا برد پرواز بیشتری که مورد نیاز بود را به آن ها بدهد، تا این که تبدیلات آن ها سی - ۷۵ را برای استفاده های نظامی پدیدار کرد. پیش از جنگ جهانی دوم تولید آن ها به پایان رسید، ۱۰ فروند ۳۰۷ تجاری ساخته شده بود. تی دبلیو ای در مسیرهای داخلی بین نیویورک و لس آنجلس برای ۱۸ ماه پروازهای خود را انجام داد تا هنگامی که ارتش استراتولاینرهای آن ها را برای استفاده در مسافت های طولانی و فرستادن افراد برجسته مختلف و بارهای حساس به آن سوی اقیانوس اطلس در زمان جنگ خریداری کرد. تی دبلیو ای هواپیماهای ۳۰۷ خود را در ژانویه سال ۱۹۴۲ به خدمت دهنده های نظامی تبدیل کرد و در پی آن قسمت بین قاره ای آن ( ICD ) طبق قراردادی با فرماندهی ترابری هوایی ارتش ایالات متحده ( ATC ) تا ماه ژوئیه سال ۱۹۴۴ این سی - ۷۵ها را بکار گرفت. تا پیش از ورود داگلاس سی - ۵۴ اسکای مستر در نوامبر ۱۹۴۲ این ها تنها هواپیماهای تجاری ساخته شده ایالات متحده آمریکا با توانایی عبور از اقیانوس آتلانتیک به همراه بار بودند.