بوئینگ پی - ۲۶ پی شوتر ( به انگلیسی:Boeing P - ۲۶ Peashooter ) ( به معنای نخود انداز ) یک هواگرد تک باله تک موتوره ساخت ایالات متحده و نخستین جنگنده تک باله و همچنین نخستین جنگنده تمام فلزی این کشور بود که توسط شرکت بوئینگ طراحی و تولید گردید و تا اواخر سال ۱۹۴۱ توسط نیروی هوایی ایالات متحده به کار گرفته شد. این جنگنده برای اولین بار در ۲۰ مارس ۱۹۳۲ به پرواز درآمد.
با تولید بمب افکن موفق بوئینگ بی - ۹ با سرعت خارق العاده ۳۰۲ کیلومتر بر ساعت، کار بر روی ساخت جنگنده ای که بتواند با چنین بمب افکن هایی مقابله کند، شروع گردید. [ ۱] برنامه بوئینگ برای تولید مدل ۲۴۸ با سرمایه گذاری خود شرکت[ ۲] و موتورهای لازم از طرف نیروی هوایی ایالات متحده در ماه سپتامبر سال ۱۹۳۱ آغاز شد. در طراحی این مدل از ساختاری فلزی ( آلومینیومی[ ۳] ) ، اتاقک باز خلبان، ارابه فرود ثابت و بال های تقویت شده بیرونی ( سیم های زیر و روی بال متصل شده به بدنه ) استفاده گردید که آخرین استفاده جنگنده های نیروی هوایی ایالات متحده از چنین طراحی به حساب می آمد. بال های آن در پایین بدنه و همانند اتاقک خلبان جلوتر از میانه هواپیما قرار داشت. [ ۲] جلوتر بودن اتاقک خلبان از میانه هواپیمای دید خوبی نسبت به دماغه و بال های هواگرد به خلبان می داد. [ ۲]
با وجود این که ارابه های جمع شونده در آن زمان ابداع شده و بهبود عملکرد هواپیما در استفاده از آن ها به اثبات رسیده بود، در تولید پی - ۲۶ به جهت وجود نقص در طراحی اولیه این گونه ارابه های فرود، برای حفظ یک پارچگی ساختاری و دوام بیشتر همچنان از ارابه ثابت استفاده شد. [ ۱] هر یک از این ارابه ها زیر یکی از بال ها قرار داده شده بود. [ ۲] خود اتکا پیش از این حتی در مدل های دیگر بوئینگ امتحان شده بود اما همچنان برای یک جنگنده قابل اعتماد به حساب نمی آمد؛ از همین رو سیم های حمایتی خارجی برای نگه داری از بال ها در پی - ۲۶ تعبیه گردید. [ ۱] وجود این سیم ها به اندازه کمتری نسبت به به کارگیری میله مقاومت هوا را افزایش می داد. [ ۱] با وجود سرعت بالا اتاقک خلبان نیز بنا به میل خلبان ها جهت دریافت حس پرواز و داشتن دیدی بهتر باز ساخته شد. [ ۱]
لقب پی شوتر ( نخود انداز ) به دلیل شباهت لوله تسلیحات آن به نوع خاصی از اسباب بازی به این جنگنده اطلاق شد. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبا تولید بمب افکن موفق بوئینگ بی - ۹ با سرعت خارق العاده ۳۰۲ کیلومتر بر ساعت، کار بر روی ساخت جنگنده ای که بتواند با چنین بمب افکن هایی مقابله کند، شروع گردید. [ ۱] برنامه بوئینگ برای تولید مدل ۲۴۸ با سرمایه گذاری خود شرکت[ ۲] و موتورهای لازم از طرف نیروی هوایی ایالات متحده در ماه سپتامبر سال ۱۹۳۱ آغاز شد. در طراحی این مدل از ساختاری فلزی ( آلومینیومی[ ۳] ) ، اتاقک باز خلبان، ارابه فرود ثابت و بال های تقویت شده بیرونی ( سیم های زیر و روی بال متصل شده به بدنه ) استفاده گردید که آخرین استفاده جنگنده های نیروی هوایی ایالات متحده از چنین طراحی به حساب می آمد. بال های آن در پایین بدنه و همانند اتاقک خلبان جلوتر از میانه هواپیما قرار داشت. [ ۲] جلوتر بودن اتاقک خلبان از میانه هواپیمای دید خوبی نسبت به دماغه و بال های هواگرد به خلبان می داد. [ ۲]
با وجود این که ارابه های جمع شونده در آن زمان ابداع شده و بهبود عملکرد هواپیما در استفاده از آن ها به اثبات رسیده بود، در تولید پی - ۲۶ به جهت وجود نقص در طراحی اولیه این گونه ارابه های فرود، برای حفظ یک پارچگی ساختاری و دوام بیشتر همچنان از ارابه ثابت استفاده شد. [ ۱] هر یک از این ارابه ها زیر یکی از بال ها قرار داده شده بود. [ ۲] خود اتکا پیش از این حتی در مدل های دیگر بوئینگ امتحان شده بود اما همچنان برای یک جنگنده قابل اعتماد به حساب نمی آمد؛ از همین رو سیم های حمایتی خارجی برای نگه داری از بال ها در پی - ۲۶ تعبیه گردید. [ ۱] وجود این سیم ها به اندازه کمتری نسبت به به کارگیری میله مقاومت هوا را افزایش می داد. [ ۱] با وجود سرعت بالا اتاقک خلبان نیز بنا به میل خلبان ها جهت دریافت حس پرواز و داشتن دیدی بهتر باز ساخته شد. [ ۱]
لقب پی شوتر ( نخود انداز ) به دلیل شباهت لوله تسلیحات آن به نوع خاصی از اسباب بازی به این جنگنده اطلاق شد. [ ۱]
wiki: بوئینگ پی ۲۶ پی شوتر