بوئینگ سی اچ - ۴۷شینوک ( به انگلیسی: Boeing CH - 47 Chinook ) بالگرد ترابری نیمه سنگینِ دوموتوره و دوملخه آمریکایی است که در شرکت بوئینگ طراحی شده و در سال ۱۹۶۲ معرفی شد. این محصول توسعه یافته از بوئینگ ورتول سی اچ - ۴۶ سی نایت است که میراث شرکت پیاسکی هلیکاپتر بود. کاربرد اصلی این بالگرد برای جابجایی سربازان، ادوات توپخانه ای، سوخت، آب، موانع و سنگر و سایر تدارکات و تجهیزات مورد نیاز در میدان نبرد است. کاربردهای ثانویه این بالگرد هم شامل آمبولانس، امداد در فجایع طبیعی، جستجو و نجات، انتقال هواپیماها، آتش نشانی و رهاسازی چتربازان می شود. بالگرد شینوک با حداکثر سرعت ۳۱۵ کیلومتر بر ساعت حتی از بالگرد های بسیار کوچکترِ تهاجمی و چندمنظوره معاصر خود هم سریع تر بود. نام این بالگرد از قبیله سرخ پوست چنوک در آمریکا گرفته شده است. شینوک یکی از معدود هواگردهای دهه ۱۹۶۰ است که هنوز در خط تولید قرار دارد. تاکنون ۱۱۷۹ فروند از این بالگرد ساخته شده و به ۱۶ کشور صادر شده است.
... [مشاهده متن کامل]
ارتش ایالات متحدهٔ آمریکا از دیرباز به فکر یک بالگرد دوملخه بود و سفارش های زیادی به شرکتهای گوناگون می داد؛ بالگردهای مک کولوچ ام سی۴ و برنتلی بی - ۱ از نخستین نمونه های آزمایشی بودند که به سرانجام نرسیدند. اولین مدل شینوک یعنی سی اچ - ۴۷آ از دو موتور لیکومینگ تی - ۵۵ - ال۵ هر یک به قدرت ۲۲۰۰ اسب بخار نیرو می گرفت. در مدل های بعدی قدرت موتور افزایش یافته و در مدل سی اچ - ۴۷دی ( معرفی در ۱۹۷۹ ) به ۴۷۳۳ اسب بخار در هر موتور رسید. این بالگرد ۳۰ متر طول و ۵٫۷ متر ارتفاع داشته و وزن خالی آن ۱۰٬۱۸۵ کیلوگرم است. سرعت صعود این بالگرد ۷٫۷۳ متر بر ثانیه و سقف پروازی آن ۵۶۴۰ متر است. شینوک گنجایش کافی برای حمل ۳۳ تا ۵۵ سرباز با ظرفیت ۱۲۷۰۰ کیلوگرم بار را دارد.
در ایران و تا سال ۱۳۵۷، ۶۰ فروند بالگرد ترابری شینوک به خدمت هوانیروز درآمد و در آن زمان ایران بزرگ ترین کاربر این نوع بالگرد پس از ایالات متحده بود. همچنین تعداد ۳۰ فروند دیگر نیز سفارش داده بود که علی رغم پرداخت هزینه پس از وقوع انقلاب ۱۳۵۷ تحویل آن ها لغو شد. در طول جنگ ایران و عراق، ایران به شکل جدی از تجهیزات خریداری شده از ایالات متحده استفاده کرد و حداقل هشت فروند CH - 47 را در طول جنگ از دست داد، در ۲۴ تیر ۱۳۶۲، یک Mirage F1 عراق سه شینوک ایرانی که در حال انتقال نیروها به خط مقدم بودند را منهدم کرد و همچنین در اسفند ۱۳۶۴ جنگنده های MiG - 21 عراق دو فروند را سرنگون کردند.
... [مشاهده متن کامل]
ارتش ایالات متحدهٔ آمریکا از دیرباز به فکر یک بالگرد دوملخه بود و سفارش های زیادی به شرکتهای گوناگون می داد؛ بالگردهای مک کولوچ ام سی۴ و برنتلی بی - ۱ از نخستین نمونه های آزمایشی بودند که به سرانجام نرسیدند. اولین مدل شینوک یعنی سی اچ - ۴۷آ از دو موتور لیکومینگ تی - ۵۵ - ال۵ هر یک به قدرت ۲۲۰۰ اسب بخار نیرو می گرفت. در مدل های بعدی قدرت موتور افزایش یافته و در مدل سی اچ - ۴۷دی ( معرفی در ۱۹۷۹ ) به ۴۷۳۳ اسب بخار در هر موتور رسید. این بالگرد ۳۰ متر طول و ۵٫۷ متر ارتفاع داشته و وزن خالی آن ۱۰٬۱۸۵ کیلوگرم است. سرعت صعود این بالگرد ۷٫۷۳ متر بر ثانیه و سقف پروازی آن ۵۶۴۰ متر است. شینوک گنجایش کافی برای حمل ۳۳ تا ۵۵ سرباز با ظرفیت ۱۲۷۰۰ کیلوگرم بار را دارد.
در ایران و تا سال ۱۳۵۷، ۶۰ فروند بالگرد ترابری شینوک به خدمت هوانیروز درآمد و در آن زمان ایران بزرگ ترین کاربر این نوع بالگرد پس از ایالات متحده بود. همچنین تعداد ۳۰ فروند دیگر نیز سفارش داده بود که علی رغم پرداخت هزینه پس از وقوع انقلاب ۱۳۵۷ تحویل آن ها لغو شد. در طول جنگ ایران و عراق، ایران به شکل جدی از تجهیزات خریداری شده از ایالات متحده استفاده کرد و حداقل هشت فروند CH - 47 را در طول جنگ از دست داد، در ۲۴ تیر ۱۳۶۲، یک Mirage F1 عراق سه شینوک ایرانی که در حال انتقال نیروها به خط مقدم بودند را منهدم کرد و همچنین در اسفند ۱۳۶۴ جنگنده های MiG - 21 عراق دو فروند را سرنگون کردند.
