بو گندی

لغت نامه دهخدا

بوگندی. [ گ َ ] ( ص مرکب ) متعفن. دارای بوی بد. || آدم بد سر و وضع و کثیف. ( فرهنگ عامیانه جمال زاده ).

فرهنگ فارسی

متعفن . دارای بوی بد بودن . یا آدم بد سر و وضع و کثیف .

پیشنهاد کاربران

بپرس