بوفروشی. [ ف ُ ] ( حامص مرکب ) بوی فروشی. شغل عطار و مشک فروش. عمل بوفروش : در چین سر زلف تو دربوی فروشی دم جز بخطا می نزند نافه آهو.ابن یمین.|| ( اِ مرکب ) دکان عطار. محل فروش عطرها. و رجوع به بو و بوفروش شود.