بو فروشی

لغت نامه دهخدا

بوفروشی. [ ف ُ ] ( حامص مرکب ) بوی فروشی. شغل عطار و مشک فروش. عمل بوفروش :
در چین سر زلف تو دربوی فروشی
دم جز بخطا می نزند نافه آهو.
ابن یمین.
|| ( اِ مرکب ) دکان عطار. محل فروش عطرها. و رجوع به بو و بوفروش شود.

فرهنگ فارسی

شغل عطار و مشک فروش . عمل بو فروش یا دکان عطار . محل فروش عطرها .

پیشنهاد کاربران

بپرس