بو خوردن. [ خُر / خُوَرْ دَ ] ( مص مرکب ) کسب کردن. بو کردن. ( فرهنگ فارسی معین ). رسیدن بویی به چیزی. - بو خوردن زخم ؛ رسیدن بوی ناموافق بزخم و بدتر شدن آن : دیروز پیاز سرخ میکردند، زخم بچه بو خورده. ( فرهنگ فارسی معین ).
فرهنگ فارسی
( مصدر ) کسب کردن بو کردن. یا بو خوردن زخم . رسیدن بوی ناموافق بزخم و بدتر شدن آن : ( دیروز پیاز سرخ میکردند زخم بچه بو خورده . )
