در سال های اخیر، مطالعات تحقیقاتی مرتبط به موضوع بهره وری انرژی ساختمان افزایش قابل توجهی داشته است. این تمرکز رو به رشد نشان دهنده اهمیت روزافزون شیوه های ساختمانی پایدار و کارآمد در مواجهه با چالش های زیست محیطی و نیاز به استفاده کارآمدتر از منابع است. در نتیجه، نیاز به پیش بینی مصرف انرژی ساختمان ضروری شده است. پیش بینی مصرف انرژی ساختمان، بهینه سازی عملیات ساختمان و کنترل آن را ممکن می سازد، که منجر به بهینه سازی عملکرد انرژی ساختمان و شیوه های پایدار تر می شود. [ ۱]
بهینه سازی در طراحی و ساخت ساختمان، به رویه یا رویه هایی اطلاق می شود که طراحی ساختمان را تا حد امکان کاربردی و بهینه از نظر انرژی می کند. [ ۲] برای بهبود عملکرد ساختمان می توان از رویکردی به نام "روش شبیه سازی پارامتریک" استفاده کرد. بر اساس این روش، ورودی هر متغیر برای مشاهده تأثیر بر اهداف طراحی تغییر می کند در حالی که سایر متغیر ها بدون تغییر نگه داشته می شوند. این روش را می توان به طور مکرر با متغیرهای دیگر تکرار کرد. به دلیل ماهیت تکرار شونده رویه ها، این روش ها معمولاً توسط برنامه نویسی کامپیوتری خودکار می شوند. چنین روش ها یی اغلب به عنوان "بهینه سازی عددی" یا "بهینه سازی مبتنی بر شبیه سازی" شناخته می شوند. بهینه سازی عمومی به 3 مرحله ، ازجمله یک مرحله پیش پردازش، یک مرحله بهینه سازی و یک مرحله پس از پردازش تقسیم میشود. [ ۳]
مرحله پیش پردازش نقش مهمی در موفقیت بهینه سازی دارد. در این مرحله مهم ترین کار، فرمول بندی مسئله بهینه سازی است. این کار که بین مرزهای علم ساختمان و ریاضیات قرار دارد، پیش پا افتاده نیست و به دانش غنی از بهینه سازی ریاضی، ماهیت برنامه های شبیه سازی، محدوده متغیرهای طراحی و تعامل بین متغیر ها، اندازه گیری عملکرد ساختمان ( توابع هدف ) نیاز دارد. توجه به این نکته ارزشمند است که مدل ساختمانی که باید بهینه شود باید ساده شود، اما برای جلوگیری از خطر ساده سازی بیش از حد و یا مدل سازی نادرست پدیده های ساختمانی، خیلی ساده نباشد. در عین حال، مدل های بسیار پیچیده ( تکثر سیستم ها و زون های حرارتی ) ممکن است فرآیند بهینه سازی را به شدت به تاخیر بیندازند. [ ۳]
در مرحله بهینه سازی، مهمترین وظیفه تحلیل گران نظارت بر همگرایی بهینه سازی و تشخیص خطا ها یی است که ممکن است در کل فرآیند رخ دهد. در بهینه سازی، اصطلاح «همگرایی» معمولاً برای نشان دادن اینکه به راه حل نهایی توسط الگوریتم رسیده است استفاده می شود. برای به حداقل رساندن خطا ها ، برخی از نویسندگان پیشنهاد کردند که شبیه سازی پارامتریک را اجرا کنند تا مطمئن شوند که قبل از اجرای بهینه سازی، شبیه سازی شکست خورده ای وجود ندارد. در بهینه سازی عملکرد ساختمان، تشخیص اینکه آیا با بهینه سازی به یک بهینه جهانی می رسد یا خیر، اغلب غیرممکن است. با این وجود، حتی اگر بهینه سازی منجر به یک راه حل غیر بهینه شود، ممکن است در مقایسه با عدم اجرای هیچ بهینه سازی، عملکرد ساختمان بهتری به دست آید. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبهینه سازی در طراحی و ساخت ساختمان، به رویه یا رویه هایی اطلاق می شود که طراحی ساختمان را تا حد امکان کاربردی و بهینه از نظر انرژی می کند. [ ۲] برای بهبود عملکرد ساختمان می توان از رویکردی به نام "روش شبیه سازی پارامتریک" استفاده کرد. بر اساس این روش، ورودی هر متغیر برای مشاهده تأثیر بر اهداف طراحی تغییر می کند در حالی که سایر متغیر ها بدون تغییر نگه داشته می شوند. این روش را می توان به طور مکرر با متغیرهای دیگر تکرار کرد. به دلیل ماهیت تکرار شونده رویه ها، این روش ها معمولاً توسط برنامه نویسی کامپیوتری خودکار می شوند. چنین روش ها یی اغلب به عنوان "بهینه سازی عددی" یا "بهینه سازی مبتنی بر شبیه سازی" شناخته می شوند. بهینه سازی عمومی به 3 مرحله ، ازجمله یک مرحله پیش پردازش، یک مرحله بهینه سازی و یک مرحله پس از پردازش تقسیم میشود. [ ۳]
مرحله پیش پردازش نقش مهمی در موفقیت بهینه سازی دارد. در این مرحله مهم ترین کار، فرمول بندی مسئله بهینه سازی است. این کار که بین مرزهای علم ساختمان و ریاضیات قرار دارد، پیش پا افتاده نیست و به دانش غنی از بهینه سازی ریاضی، ماهیت برنامه های شبیه سازی، محدوده متغیرهای طراحی و تعامل بین متغیر ها، اندازه گیری عملکرد ساختمان ( توابع هدف ) نیاز دارد. توجه به این نکته ارزشمند است که مدل ساختمانی که باید بهینه شود باید ساده شود، اما برای جلوگیری از خطر ساده سازی بیش از حد و یا مدل سازی نادرست پدیده های ساختمانی، خیلی ساده نباشد. در عین حال، مدل های بسیار پیچیده ( تکثر سیستم ها و زون های حرارتی ) ممکن است فرآیند بهینه سازی را به شدت به تاخیر بیندازند. [ ۳]
در مرحله بهینه سازی، مهمترین وظیفه تحلیل گران نظارت بر همگرایی بهینه سازی و تشخیص خطا ها یی است که ممکن است در کل فرآیند رخ دهد. در بهینه سازی، اصطلاح «همگرایی» معمولاً برای نشان دادن اینکه به راه حل نهایی توسط الگوریتم رسیده است استفاده می شود. برای به حداقل رساندن خطا ها ، برخی از نویسندگان پیشنهاد کردند که شبیه سازی پارامتریک را اجرا کنند تا مطمئن شوند که قبل از اجرای بهینه سازی، شبیه سازی شکست خورده ای وجود ندارد. در بهینه سازی عملکرد ساختمان، تشخیص اینکه آیا با بهینه سازی به یک بهینه جهانی می رسد یا خیر، اغلب غیرممکن است. با این وجود، حتی اگر بهینه سازی منجر به یک راه حل غیر بهینه شود، ممکن است در مقایسه با عدم اجرای هیچ بهینه سازی، عملکرد ساختمان بهتری به دست آید. [ ۳]
