بهیمراو رامجی آمبدکار {{زبان مراتیभीमराव रामजी आंबेडकर}}; ( به انگلیسی: Bhimrao Ramji Ambedkar ) متولد ۱۴ آوریل ۱۸۹۱ – درگذشته ۶ دسامبر ۱۹۵۶ ) ، حقوق دان، اقتصاددان، سیاست مدار و اصلاح گر اجتماعی هندی است. او به باباصاحب مشهور است چراکه الهام بخش جنبش مدرن بودایی و کارزار مخالفت با تبعیض های اجتماعی علیه دالیتها ( نجس ها ) و همچنین حمایت از حقوق زنان و کارگران بوده است. او اولین وزیر قانون هند استقلال یافته و معمار اصلی قانون اساسی هند است.
... [مشاهده متن کامل]
آمبدکار دانشجویی پرتلاش بود و از این طریق توانست مدرکی در قانون و چندین دکترا از دانشگاه کلمبیا و مدرسه اقتصاد لندن به دست بیاورد و به خاطر تحقیقات اش در قانون، اقتصاد و علوم سیاسی، به عنوان محقق شناخته شود. او در ابتدا یک اقتصاددان، استاد دانشگاه و وکیل بود اما پس از آن، بیشتر به خاطر فعالیت های سیاسی اش شناخته می شود؛ او درگیر کارزار و مذاکرات استقلال هند شد، به انتشار مجلاتی پرداخت که حقوق سیاسی دالیت ها و آزادی اجتماعی برای آن ها را مطالبه می کرد و کمک قابل توجهی به تأسیس دولت هند کرد. در ۱۹۵۶ بودایی شد که شروعی بود برای تغییر دین توده های دالیت.
در ۱۹۹۰، جایزه بهارات راتنا که بالاترین جایزه غیرنظامی هند محسوب می شود، سال ها پس از مرگش به نام او اعطا شد. میراث آمبدکار شامل بناهای یادبود و اشاره های بی شماری به او در فرهنگ عامه است.
آمبدکار در شهرک و اردوگاه نظامی مهو در ایالت مرکزی ( در حال حاضر مادیا پرادش ) متولد شد. او آخرین و چهاردهمین فرزند رامجی مالوجی ساکپال، افسر ارتش بود. پیشینه خانواده اش به مردمان مرآتی می رسید از ایالت مهاراشترا. در نتیجه آمبدکار در طبقه ای فرودست به دنیا آمد ( دالیت ) جایی که نجس قلمداد شد و در معرض تبعیض های اجتماعی - اقتصادی قرار گرفت. اجداد آمبدکار برای زمانی طولانی در ارتش کمپانی هند شرقی بریتانیا خدمت می کردند و پدر او نیز در ارتش هندی - بریتانیایی مستقر در اردوگاه مهو خدمت می کرد. اگرچه آن ها به مدرسه می رفتند اما آمبدکار و دیگر کودکانی که از طبقه فرودست ( نجس ) بودند، از بقیه جدا می شدند و بهره کمی از توجه و کمک معلمان می بردند. آن ها مجاز نبودند در کلاس درس بنشینند. وقتی تشنه می شدند، باید کسی از طبقه اجتماعی فراتر آب را از بالا در دهان شان می ریخت چراکه آنان مجاز نبودند آب یا ظرفش را لمس کنند.
... [مشاهده متن کامل]
آمبدکار دانشجویی پرتلاش بود و از این طریق توانست مدرکی در قانون و چندین دکترا از دانشگاه کلمبیا و مدرسه اقتصاد لندن به دست بیاورد و به خاطر تحقیقات اش در قانون، اقتصاد و علوم سیاسی، به عنوان محقق شناخته شود. او در ابتدا یک اقتصاددان، استاد دانشگاه و وکیل بود اما پس از آن، بیشتر به خاطر فعالیت های سیاسی اش شناخته می شود؛ او درگیر کارزار و مذاکرات استقلال هند شد، به انتشار مجلاتی پرداخت که حقوق سیاسی دالیت ها و آزادی اجتماعی برای آن ها را مطالبه می کرد و کمک قابل توجهی به تأسیس دولت هند کرد. در ۱۹۵۶ بودایی شد که شروعی بود برای تغییر دین توده های دالیت.
در ۱۹۹۰، جایزه بهارات راتنا که بالاترین جایزه غیرنظامی هند محسوب می شود، سال ها پس از مرگش به نام او اعطا شد. میراث آمبدکار شامل بناهای یادبود و اشاره های بی شماری به او در فرهنگ عامه است.
آمبدکار در شهرک و اردوگاه نظامی مهو در ایالت مرکزی ( در حال حاضر مادیا پرادش ) متولد شد. او آخرین و چهاردهمین فرزند رامجی مالوجی ساکپال، افسر ارتش بود. پیشینه خانواده اش به مردمان مرآتی می رسید از ایالت مهاراشترا. در نتیجه آمبدکار در طبقه ای فرودست به دنیا آمد ( دالیت ) جایی که نجس قلمداد شد و در معرض تبعیض های اجتماعی - اقتصادی قرار گرفت. اجداد آمبدکار برای زمانی طولانی در ارتش کمپانی هند شرقی بریتانیا خدمت می کردند و پدر او نیز در ارتش هندی - بریتانیایی مستقر در اردوگاه مهو خدمت می کرد. اگرچه آن ها به مدرسه می رفتند اما آمبدکار و دیگر کودکانی که از طبقه فرودست ( نجس ) بودند، از بقیه جدا می شدند و بهره کمی از توجه و کمک معلمان می بردند. آن ها مجاز نبودند در کلاس درس بنشینند. وقتی تشنه می شدند، باید کسی از طبقه اجتماعی فراتر آب را از بالا در دهان شان می ریخت چراکه آنان مجاز نبودند آب یا ظرفش را لمس کنند.
