بهیج
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. خوب، نیکو.
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی بَهِیجٍ: شاداب و بهجت آور
ریشه کلمه:
بهج (۳ بار)
«بهیج» به معنای زیبا، چشمگیر و سرور آفرین می باشد.
ریشه کلمه:
بهج (۳ بار)
«بهیج» به معنای زیبا، چشمگیر و سرور آفرین می باشد.
wikialkb: بَهِیج
پیشنهاد کاربران
بَهیج: به آن شادی که در یک لحظه بر انسان عارض شده و موقت و گذرا باشد گفته می شود. یُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً مُخْتَلِفاً أَلْوانُهُ ثُمَّ یَهِیجُ فَتَراهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ یَجْعَلُهُ حُطاماً، تمام نباتات در
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
یک آن رو به زردی و خشکی می روند و به خاشاک تبدیل می شوند. مراد از زَوْجٍ بَهِیجٍ یعنی همه گیاهان گل دارند ولی گل های آنان شادی اش بهجت می آورد چرا که عمر گل کوتاه است. هیجان از ریشه هَاج ( هَیَج ) است، یعنی انسان در لحظه ای دچار شادی شده و کاری را بطور موقت و کوتاه به سرعت انجام می دهد.