بهوتی. [ ب َ ] ( اِخ ) منصوربن یونس بن صلاح الدین بن حسن بن احمدبن علی بن ادریس بهوتی حنبلی. از شیوخ حنابله و مردی عالم و عاقل و متبحر در علوم دینی بود و بیشتر اوقات خود را صرف نوشتن مسائل فقهی میکرد و شبهای جمعه مجمعی جهت بحث و گفتگو در منزل خود ترتیب داده بود. او راست : 1- الروض المربع. 2- کشاف القناع عن الاقناع. وی در سال 1051 هَ. ق. به مصر درگذشت. ( معجم المطبوعات ). رجوع به اعلام زرکلی ج 1 ص 159 شود.
