بهنه

لغت نامه دهخدا

بهنه. [ب َ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) همان بادافره است و با بای پارسی گفته اند. ( شرفنامه ). چوب مخروطی مر اطفال را که ریسمانی بر آن پیچیده و بر زمین گذاشته آن ریسمان را بکشند تا بچرخد. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به پهنه شود.

فرهنگ فارسی

همان بادافره است و با بای پارسی گفته اند ٠

پیشنهاد کاربران

بپرس