بهمن محصص ( ۱۰ اسفند ۱۳۰۹ در رشت – ۶ مرداد ۱۳۸۹ در رم ) نقاش، مجسمه ساز و مترجم پیشرو و جریان ساز ایرانی بود. او جزو نخستین نقاشان ایرانی بود که نقاشی را به شیوه غربی آموخت و آن را با نگاهی شرقی آمیخت. بسیاری او را تحت تاثیر پیکاسو می دانند و برخی حتی او را پیکاسوی ایرانی می نامند؛ هنرمندی که با وجود استفاده از تکنیک ها و نگاه های غربی در آثارش، وجود روح ایرانی در کارهایش انکارناپذیر است. نقاشی های آوانگارد بهمن محصص از آثار معتبر نقاشی مدرن ایران محسوب می شود.
... [مشاهده متن کامل]
محصص در نظرسنجی نوروز سال ۹۴ فصلنامهٔ حرفه: هنرمند برای انتخاب ده هنرمند برگزیده هنر نوگرای ایران که بین صد هنرمند و هنرشناس انجام شد، در صدر فهرست هنرمندان نوگرای ایران از دههٔ بیست تا به امروز قرار گرفت.
بهمن محصص در سال ۱۳۰۹ در خانواده ای لاهیجانی در رشت به دنیا آمد. خاندان محصص مشتمل بر حدود ۱۵ خانواده بود که از مالکان لاهیجان و در کار تجارت چای و ابریشم بودند و در محلهٔ پردسر این شهر اقامت داشتند. اردشیر محصص، پسر عموی او نیز جایگاه ویژه ای در جریان نوگرای ایران دارد. به گفته حسین محجوبی «همهٔ محصص ها کاراکتر غریبی داشتند ولی بهمن از همه پیچیده تر و خاص تر به نظر می رسید. » اردشیر محصص کارتونیست شهیر ایرانی پسر عموی او نیز جایگاهی رفیع در جریان نوگرای ایران دارد.
خودش در فیلم مستند «فی فی از خوشحالی زوزه می کشد» که درباره زندگی اوست، می گوید نسبش از طرف پدر به مغول ها و از طرف مادر به قاجارها می رسد. در ۱۴ سالگی در کارگاه و نمایشگاه محمد حبیب محمدی، نقاش گیلانی که هنر را در آکادمی هنر مسکو فراگرفته بود، شروع به کار کرد. در بهار ۱۳۳۰ در رشت و با حمایت از حبیب محمدی، نمایشی از کارهای محصص برگزار شد. بهمن محصص تحصیلات خود را در دبیرستان «شاهپور» رشت ( شهید بهشتی فعلی ) به پایان رساند. پدر او کارمند اداره تلگراف و تلفن بود و به تهران منتقل شد. بهمن محصص در کنکور دانشگاه تهران قبول نمی شود اما گویا با وساطت و گفت گوی خانواده، را می پذیرند؛ لیکن رهاتر از آن است که دانشگاه را تاب آورد و در کمتر از چند ماه آن را ترک می کند. به گفته محجوبی «خیلی با کسی نمی جوشید و فکر می کنم بهمن خان این بدعنقی را از او به ارث برده باشد. » محصص هنرمندی بود که انزوا و تنهایی را ترجیح می داد و این نگاه تلخ نیز در بسیاری از آثارش خودنمایی می کرد. مجسمه های پرنده ای که پر پرواز نداشتند یا چهره های بدون احساس او در مجموعه فی فی همگی به نوعی انعکاسی تلخ از نگاه این هنرمند بودند. وی شاگردی نداشت و پروانه اعتمادی تنها کسی بود که به طور جدی نقاشی را از او آموخت.
... [مشاهده متن کامل]
محصص در نظرسنجی نوروز سال ۹۴ فصلنامهٔ حرفه: هنرمند برای انتخاب ده هنرمند برگزیده هنر نوگرای ایران که بین صد هنرمند و هنرشناس انجام شد، در صدر فهرست هنرمندان نوگرای ایران از دههٔ بیست تا به امروز قرار گرفت.
بهمن محصص در سال ۱۳۰۹ در خانواده ای لاهیجانی در رشت به دنیا آمد. خاندان محصص مشتمل بر حدود ۱۵ خانواده بود که از مالکان لاهیجان و در کار تجارت چای و ابریشم بودند و در محلهٔ پردسر این شهر اقامت داشتند. اردشیر محصص، پسر عموی او نیز جایگاه ویژه ای در جریان نوگرای ایران دارد. به گفته حسین محجوبی «همهٔ محصص ها کاراکتر غریبی داشتند ولی بهمن از همه پیچیده تر و خاص تر به نظر می رسید. » اردشیر محصص کارتونیست شهیر ایرانی پسر عموی او نیز جایگاهی رفیع در جریان نوگرای ایران دارد.
خودش در فیلم مستند «فی فی از خوشحالی زوزه می کشد» که درباره زندگی اوست، می گوید نسبش از طرف پدر به مغول ها و از طرف مادر به قاجارها می رسد. در ۱۴ سالگی در کارگاه و نمایشگاه محمد حبیب محمدی، نقاش گیلانی که هنر را در آکادمی هنر مسکو فراگرفته بود، شروع به کار کرد. در بهار ۱۳۳۰ در رشت و با حمایت از حبیب محمدی، نمایشی از کارهای محصص برگزار شد. بهمن محصص تحصیلات خود را در دبیرستان «شاهپور» رشت ( شهید بهشتی فعلی ) به پایان رساند. پدر او کارمند اداره تلگراف و تلفن بود و به تهران منتقل شد. بهمن محصص در کنکور دانشگاه تهران قبول نمی شود اما گویا با وساطت و گفت گوی خانواده، را می پذیرند؛ لیکن رهاتر از آن است که دانشگاه را تاب آورد و در کمتر از چند ماه آن را ترک می کند. به گفته محجوبی «خیلی با کسی نمی جوشید و فکر می کنم بهمن خان این بدعنقی را از او به ارث برده باشد. » محصص هنرمندی بود که انزوا و تنهایی را ترجیح می داد و این نگاه تلخ نیز در بسیاری از آثارش خودنمایی می کرد. مجسمه های پرنده ای که پر پرواز نداشتند یا چهره های بدون احساس او در مجموعه فی فی همگی به نوعی انعکاسی تلخ از نگاه این هنرمند بودند. وی شاگردی نداشت و پروانه اعتمادی تنها کسی بود که به طور جدی نقاشی را از او آموخت.
