بهمن جعفری ( زادهٔ ۳۰ فروردین ۱۳۷۰ – درگذشتهٔ ۲۶ آبان ۱۳۹۸ ) یکی از کشته شدگان اعتراضات آبان ۱۳۹۸ ایران بود.
بهمن ( رضا ) جعفری، ۳۰ فروردین ۱۳۷۰ در شیراز، در خانواده ای با اصالتِ بختیاری های ایذه، متولد شد. بهمن کوچک ترین فرزند خانواده بود. او که ساکن منطقهٔ فرگاز شیراز بود، تحصیلات خود را در رشتهٔ کامپیوتر به پایان برد اما نتوانست متناسب با رشتهٔ تحصیلی خود شغلی بیابد، به همین علت مدتی در یک تعمیرگاه صاف کاری خودرو، در حوالیِ محل زندگی اش، به کار مشغول شد. پدر او، رحمان جعفری، کارمند شرکت نفت بود و تمام سال های جنگ ایران و عراق در آبادان حضور داشت. یکی از عموهای وی، اسفندیار جعفری، جانباز ۸۰ درصد جنگ است که در آسایشگاه جانبازان به سر می برد. عموی دیگر بهمن جعفری، که نام بهمن را به خاطر وی برایش برگزیدند، زمانِ جنگ در کمیتهٔ مردمی آبادان خدمت می کرد که بازداشت شد و پس از مدتی به دلایل غیرسیاسی اعدام شد.
... [مشاهده متن کامل]
بهمن جعفری، صبح ۲۶ آبان ۱۳۹۸، سومین روز از اعتراضات مردمی به افزایش قیمت بنزین، از خانه خارج شد تا به محل کار خود برود. در ساعت ۱۱:۳۰ صبح، در یک تماس تلفنی، به خانوادهٔ او خبر می دهند که او در نزدیکی های چهارراه زندان تصادف کرده و به درمانگاه منتقل شده است. خانواده بلافاصله خود را به درمانگاه می رسانند و با وضعیت وخیم فرزندشان، به دلیل اصابت گلوله به وی، مواجه می شوند. نیروهای امنیتی چهار مرتبه به او شلیک کرده و سمت چپ بدن وی، در ناحیهٔ قلب، سینه و شکم را مورد هدف قرار داده بودند.
با توجه به کمبود امکانات درمانگاه، بهمن را جهت انتقال به بیمارستان مرکزی شیراز، به آمبولانس سوار می کنند اما او پیش از رسیدن به بیمارستان جان خود را از دست می دهد. پیکر بهمن به پزشکی قانونی سپرده شد. پس از آن، خانوادهٔ جعفری به پزشکی قانونی مراجعه کردند اما آن ها پیکر را تحویل ندادند. خانواده، اجازهٔ دیدن پیکر فرزندشان را نیز نیافتند. پیکر بهمن جعفری، پس از پنج روز، در ۱ آذر ۱۳۹۸، به خانواده تحویل داده شد. مقامات امنیتی اجازهٔ خاکسپاری در دارالرحمهٔ شیراز را ندادند. تلاش سه روزهٔ خانواده نیز برای راضی کردنِ مقامات امنیتی شیراز در این مورد بی نتیجه ماند.
بهمن ( رضا ) جعفری، ۳۰ فروردین ۱۳۷۰ در شیراز، در خانواده ای با اصالتِ بختیاری های ایذه، متولد شد. بهمن کوچک ترین فرزند خانواده بود. او که ساکن منطقهٔ فرگاز شیراز بود، تحصیلات خود را در رشتهٔ کامپیوتر به پایان برد اما نتوانست متناسب با رشتهٔ تحصیلی خود شغلی بیابد، به همین علت مدتی در یک تعمیرگاه صاف کاری خودرو، در حوالیِ محل زندگی اش، به کار مشغول شد. پدر او، رحمان جعفری، کارمند شرکت نفت بود و تمام سال های جنگ ایران و عراق در آبادان حضور داشت. یکی از عموهای وی، اسفندیار جعفری، جانباز ۸۰ درصد جنگ است که در آسایشگاه جانبازان به سر می برد. عموی دیگر بهمن جعفری، که نام بهمن را به خاطر وی برایش برگزیدند، زمانِ جنگ در کمیتهٔ مردمی آبادان خدمت می کرد که بازداشت شد و پس از مدتی به دلایل غیرسیاسی اعدام شد.
... [مشاهده متن کامل]
بهمن جعفری، صبح ۲۶ آبان ۱۳۹۸، سومین روز از اعتراضات مردمی به افزایش قیمت بنزین، از خانه خارج شد تا به محل کار خود برود. در ساعت ۱۱:۳۰ صبح، در یک تماس تلفنی، به خانوادهٔ او خبر می دهند که او در نزدیکی های چهارراه زندان تصادف کرده و به درمانگاه منتقل شده است. خانواده بلافاصله خود را به درمانگاه می رسانند و با وضعیت وخیم فرزندشان، به دلیل اصابت گلوله به وی، مواجه می شوند. نیروهای امنیتی چهار مرتبه به او شلیک کرده و سمت چپ بدن وی، در ناحیهٔ قلب، سینه و شکم را مورد هدف قرار داده بودند.
با توجه به کمبود امکانات درمانگاه، بهمن را جهت انتقال به بیمارستان مرکزی شیراز، به آمبولانس سوار می کنند اما او پیش از رسیدن به بیمارستان جان خود را از دست می دهد. پیکر بهمن به پزشکی قانونی سپرده شد. پس از آن، خانوادهٔ جعفری به پزشکی قانونی مراجعه کردند اما آن ها پیکر را تحویل ندادند. خانواده، اجازهٔ دیدن پیکر فرزندشان را نیز نیافتند. پیکر بهمن جعفری، پس از پنج روز، در ۱ آذر ۱۳۹۸، به خانواده تحویل داده شد. مقامات امنیتی اجازهٔ خاکسپاری در دارالرحمهٔ شیراز را ندادند. تلاش سه روزهٔ خانواده نیز برای راضی کردنِ مقامات امنیتی شیراز در این مورد بی نتیجه ماند.
