بهض. [ ب َ ] ( ع مص ) گران شدن و گران بار کردن کار کسی را. این لغت به ظاء معجمه بیشتر آمده. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به بهظ شود.
