بهص

لغت نامه دهخدا

بهص. [ ب َ هََ ] ( ع اِمص ) تشنگی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

بهص. [ ب َ هََ ] ( ع مص ) بَهِص َ بَهَصاً؛ تشنه شدن. ( از ذیل اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس