بهشهری

بِهْشَهری
بِهْشَهریاز گویش های مازندرانی که مردم بهشهر بدان سخن می گویند و به قائم شهری و بابلی و آملی نزدیک است. صامت های این گویش همان صامت های فارسی است. تغییرات آوایی بهشهری چنین است: -an پایانی به -un و on تبدیل می شود: hamyun «همیان»، nun «نان»؛ /b/ به /v/ تغییر یافته است: varvand «بربند/تنگ اسب»؛ /u/ به /i/ تبدیل می شود: angir «انگور»، ami «عمو»؛ /t/ پایانی حذف می شود: mas «ماست» angus «انگشت»، das «دست». -o و -u در آخر اسم نشانة صفت نسبی است: gando «بونیاک» /af/ به /o/ تغییر می یابد: /i/ به /e/ تبدیل می شود: pes «پیس/لک و پیس»، gej «گیج»، be «بی»؛ /h/ حذف می شود: siyo «سیاه»، diqon «دهقان»؛ نشانة تصغیر -k است: مضاف الیه مقدم بر مضاف است: bumelo «لب بام»، صفت مقدم بر موصوف است. پیشوندهای فعلی عبارت اند از: b-، -d.