بهشتی هِرَوی، عبدالله ثانی ( ـ پس از ۱۰۶۷ق)
شاعر و سفرنامه نویس ایرانی. نزد استادان آن جا ازجمله فصیحی هروی ( ـ۱۰۴۶ق) درس خواند. تخلص بهشتی را نیز به اشارۀ فصیحی برگزید. در پادشاهی شاه جهان (۱۰۳۷ـ۱۰۶۹ق) در هند بود و شش سال را نیز در خدمت احسن الله خان ظفر ( ـ۱۰۷۳ق) به سر برد. سپس به خدمت شاهزاده مراد ( ـ۱۰۷۰ق) پیوست. از او یک مثنوی به نام نورالمشرقَین مانده که سفرنامۀ منظوم او به تقلید از تُحفَة العراقین خاقانی است.
شاعر و سفرنامه نویس ایرانی. نزد استادان آن جا ازجمله فصیحی هروی ( ـ۱۰۴۶ق) درس خواند. تخلص بهشتی را نیز به اشارۀ فصیحی برگزید. در پادشاهی شاه جهان (۱۰۳۷ـ۱۰۶۹ق) در هند بود و شش سال را نیز در خدمت احسن الله خان ظفر ( ـ۱۰۷۳ق) به سر برد. سپس به خدمت شاهزاده مراد ( ـ۱۰۷۰ق) پیوست. از او یک مثنوی به نام نورالمشرقَین مانده که سفرنامۀ منظوم او به تقلید از تُحفَة العراقین خاقانی است.