بهشت وار

لغت نامه دهخدا

بهشت وار. [ ب ِ هَِ ] ( ص مرکب ) بهشت گونه. بهشت آسا :
بستان بهشت وار شد و لاله
رخشان بسان عارض حورا شد.
ناصرخسرو ( دیوان چ تهران ص 129 ).
اردیبهشت ماه بسر بر بیک صبوح
کاردیبهشت کرد جهان را بهشت وار.
سوزنی.

فرهنگ فارسی

بهشت گونه . بهشت آسا

پیشنهاد کاربران

بهشت مانند
جنت مثال ؛ بهشت مثال :
کسی که درگه جنت مثال او بگذاشت
حمیم دوزخیان قوت کام او زیبد.
خاقانی.

بپرس