بهشت رو. [ ب ِ هَِ ] ( ص مرکب ) بهشت روی. در صفات خوبان ساده روی استعمال کنند. ( آنندراج ). آسمانی روی. ( ناظم الاطباء ). زیباروی. که رویش در زیبائی چون بهشت باشد : مرا بعشق ملامت مکن که عشق مرا ز روی خوب تو گشت ای بهشت رو، آئین.
فرخی.
بهشت روی من آن لعبت پری رخسار که در بهشت نباشد به لطف او حوری.