بهشت ایین

/beheStAyin/

لغت نامه دهخدا

( بهشت آیین ) بهشت آیین. [ ب ِ هَِ ] ( ص مرکب ) مانند بهشت. بهشت آسا. ( ناظم الاطباء ) :
بهشت آئین سرایی را بپرداخت
ز هر گونه در او تمثالها ساخت.
رودکی.
در آن مرغزار بهشت آئین خیمه ها زدند. ( اسکندرنامه نسخه نفیسی ).

فرهنگ فارسی

( بهشت آیین ) ( صفت ) مانند بهشت بهشت آسا : باغی بهشت آسا : باغی بهشت آیین .

پیشنهاد کاربران

بپرس