بهروز ذبیح

دانشنامه آزاد فارسی

بهروز، ذبیح (تهران ۱۲۶۹ـ ۱۳۵۰ش)
بهروز، ذبیح
نمایش نامه نویس، شاعر، زبان شناس و پژوهشگر ایرانی. پس از تحصیلات دورۀ دبستان در مدرسۀ امریکایی، در ۱۲۹۰ش به مصر رفت و پس از نُه سال تحصیل در رشتۀ زبان و ادبیات عرب دانشگاه الازهر، به عضویت فرهنگستان مصر درآمد. از ۱۲۹۸ تا ۱۳۰۴ش در لندن، ضمن تحصیل ریاضیات در دانشگاه کیمبریج، به عنوان دستیار ادوارد براون، به تدریس زبان فارسی در آن دانشگاه پرداخت. چندی بعد به ایران بازگشت و در تهران در مدارس مختلف، دانشکدۀ هواپیمایی و دانشکدۀ افسری تدریس کرد. تأسیس انجمن زبان ایران، انجمن ایرانویچ و انتشار مجلۀ فرهنگی ایران کوده از ابتکارات اوست. مطالعات او برای به کارگیری روشی نو در تدریس نوآموزان، وی را به ایجاد خطی رهنمون شد که آن را «کودک دبیره» نامید. از آثارش: نمایش نامه های جیجک علیشاه (برلین، ۱۳۰۲ش)؛ نمایش نامۀ شاه ایران و بانوی ارمن (۱۳۰۶ش)؛ در راه مهر؛ شب فردوسی و حکیم باشی؛ ترجمۀ فارسی آیین بزرگی ابن مقفع (۱۳۱۱ش)؛ تقویم و تاریخ در ایران (۱۳۳۱ش)؛ تقویم نوروزی شهریاری (۱۳۴۷ش)؛ زبان ایران، فارسی یا عربی (۱۳۱۳ش)؛ فرهنگ کوچک تازی به فارسی؛ خط و فرهنگ (۱۳۲۵ش)؛ کودک دبیره (۱۳۲۴ش)؛ منتخبات دیوان حافظ؛ منتخبات کلیات سعدی.

پیشنهاد کاربران

بپرس