بهرامی، مهین (تهران ۱۳۲۴ش)
نویسندۀ ایرانی و منتقد هنر و ادبیات. تحصیلات خود را تا مرحلۀ دکترای فلسفه در دانشگاه تهران ادامه داد. مدتی نیز در امریکا به مطالعه در زمینۀ مجسمه سازی و نقاشی پرداخت. چند کتاب برای کودکان نوشته و نقدهای ادبی و سینمایی اش در مجلاتی چون سخن و نگین چاپ شده است. چند فیلم نامه و آثاری دربارۀ بهداشت روانی، کارنامۀ نوشتاریِ او را غنا می بخشند. بهرامی سه مجموعۀ داستان منتشر کرده است: زنبق ناچین (۱۳۴۱)؛ حیوان (۱۳۶۴)؛ هفت شاخۀ سرخ (۱۳۷۹). زمینۀ اغلب داستان هایش یا خاطرات دورۀ کودکی اش است، یا زنانی که در قید و بند سلسله مراتب اجتماعی و سنت های زندگی، در تهران قدیم، گرفتار شده اند.
نویسندۀ ایرانی و منتقد هنر و ادبیات. تحصیلات خود را تا مرحلۀ دکترای فلسفه در دانشگاه تهران ادامه داد. مدتی نیز در امریکا به مطالعه در زمینۀ مجسمه سازی و نقاشی پرداخت. چند کتاب برای کودکان نوشته و نقدهای ادبی و سینمایی اش در مجلاتی چون سخن و نگین چاپ شده است. چند فیلم نامه و آثاری دربارۀ بهداشت روانی، کارنامۀ نوشتاریِ او را غنا می بخشند. بهرامی سه مجموعۀ داستان منتشر کرده است: زنبق ناچین (۱۳۴۱)؛ حیوان (۱۳۶۴)؛ هفت شاخۀ سرخ (۱۳۷۹). زمینۀ اغلب داستان هایش یا خاطرات دورۀ کودکی اش است، یا زنانی که در قید و بند سلسله مراتب اجتماعی و سنت های زندگی، در تهران قدیم، گرفتار شده اند.
wikijoo: بهرامی،_مهین_(تهران_۱۳۲۴ش)