بهرامی حسین

بهرامی ، حسین (۱۲۵۵ـ۱۳۱۹ش)
(ملقب به: اِحیاءالسلطنه) پزشک و دولتمرد دورۀ پهلوی . فرزند محمدعلی خان تفرشی طبیب بود و تحصیلات خود را در پزشکی در دارالفنون به پایان برد و سپس راهی اروپا شد و دکترای پزشکی گرفت . پس از ورود به تهران ، ریاست چند بیمارستان دولتی را داشت و پس از کودتای رضاخان ، از هواداران او گردید. وی در مجلس پنجم به نمایندگی مردم زنجان انتخاب و وارد مجلس شورای ملی شد. بهرامی از یاران داور و تیمورتاش و از طرفداران تغییر سلطنت در ایران بود. به طوری که در غوغای جمهوری خواهی سیلی محکمی به گوش مدرس زد و این امر چنان مردم را منقلب کرد که غائلۀ جمهوری خواهی اتمام یافت . بهرامی در مجلس مؤسسان به خلع سلطنت قاجاریه رأی داد (۱۳۰۴ش ). از ۱۳۰۶تا ۱۳۰۸ش سرپرست کل صِحّیه ایران (وزارت بهداری) شد و سپس تا ۱۳۱۱ش رئیس ادارۀ ثبت موالید و متوفیات و ازدواج بود. وی بعدها وکیل مجلس شورای ملی از خرم آباد شد. سِر ریدر ویلیام بولارد، وزیرمختار وقت انگلیس در ایران، در خاطرات خود از او به عنوان صاحب منصبی قابل و با پشتکار یاد کرده است.