بهرامی حسن

حسن بهرامی
بهرامی، حسن (روستای شاه بهرام گچساران 30 شهریور 1349- )نویسنده، شاعر و پژوهشگر ایرانی. کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی. او از آغاز دهۀ هفتاد فعالیت جدی­ اش را در حوزۀ ادبیات آغاز کرد و حدود یک دهه آثارش را در نشریات کشور به چاپ رساند. بهرامی از سال 1370 تاکنون در مدارس گچساران مشغول تدریس است. او علاوه بر ادبیات داستانی، شعر و پژوهش در ثبت و گسترش فرهنگ و ادبیات بومی کهگیلویه و بویراحمد تلاش­های جدی کرده است. آثار بهرامی در جوایز کشوری موفقیت­ هایی را کسب کرده ­اند که عبارتند از: برندۀ ششمین جایزۀ ادبی اصفهان برای داستان "امام­زاده و ترکۀ سبز"؛ برگزیدۀ ششمین جایزۀ ادبی اصفهان برای داستان­ های "عق" و "ساعت"؛ برگزیدۀ چهارمین جایزۀ ادبی والس برای رمان "اره­برقی خاموش است"؛ برندۀ دومین جشن بزرگ داستان انقلاب برای رمان "تفنگ پدر بر بام ­های تهران"؛ برگزیدۀ هشتمین جایزۀ صادق هدایت برای داستان "عق"؛ برگزیدۀ داستان­ های ایرانی برای داستان "باغ لیمو و حجمی از پنبه"؛ برندۀ بخش کلاسیک نخستین جایزۀ ملی شعر زاگرس؛ برندۀ بخش کلاسیک دومین جایزۀ ملی شعر زاگرس؛ برندۀ جایزۀ شاعر ملی سومین جایزۀ ملی شعر زاگرس؛ برندۀ بخش کلاسیک دومین جشنوارۀ شعر خلیج فارس؛ برندۀ نخستین جایزۀ ادبی شیراز برای پژوهش "مرا قوچ کوۀ نفس می­ کشد- گردآوری، تحلیل و تصحیح یاریارهای کهگیلویه و بویراحمد". آثار: نُت­ های فارسی (مجموعه­ شعر- چاپ اول: نشر داستان­سرا، 1381)؛ اره­ برقی خاموش است (رمان- چاپ اول: نشر ققنوس؛ 1388)؛ تفنگ پدر بر بام ­های تهران (رمان- چاپ اول: نشر سورۀ مهر، 1389/ چاپ دوم: نشر سورۀ مهر، 1391)؛ سیب­ های چوبی (مجموعه شعر- چاپ اول: نشر فصل پنجم، 1392)؛ که باد در موهایش بنفش بود (مجموعه شعر- چاپ اول: نشر فصل پنجم، 1394)؛ ایرج ­میرزای تو (شعر- چاپ اول: نشر فصل پنجم، 1395)؛ خیشَ­گا (مجموعه ­شعر محلی- چاپ اول: نشر رزبار، 1395)؛ دلفینِ مُرده (رمان- چاپ اول: نشر چشمه، 1395).