بهرامی، ابوالحسن خان (تفرش ۱۲۶۱ـ تهران ۱۳۳۲ق)
پزشک و جراح معاصر ایرانی، از مروّجان طب نوین در ایران، و مدرس طب در دارالفنون. به تشویق پدر، ادبیات، هیئت و طب قدیم را در تفرش فراگرفت. در دارالفنون تهران پزشکی خواند. در ۱۳۰۲ق برای گذراندن دوره ا ی تکمیلی در تشریح و جراحی به پاریس رفت و در ۱۳۱۲ق به ایران بازگشت و رئیس مریض خانه دولتی (بیمارستان سینای کنونی) شد. وی به زبان های فرانسوی، عربی و ترکی مسلّط بود و با زبان آلمانی آشنایی داشت. در نهضت مشروطه به ریاست انجمن پزشکان انتخاب شد. شماری از شاگردان او، ازجمله پسرش ابوالقاسم، پزشکان کارآمدی شدند. ازجمله تألیفات و ترجمه های بسیار اوست: پاتولوژی طبّی یا مطلع الطبّ ناصری (چاپ سنگی، ۱۳۰۰ق)؛ تراپوتیک و دواسازی طبی (ترجمه از کتاب های اروپایی، چاپ سنگی، ۱۳۰۵ و ۱۳۰۸ق)؛ فیزیولوژی ومسائل عمدۀ حفظ الصحه (چاپ سنگی، ۱۳۱۵ق).
نیز، رجوع شود به:تفرشی، ابوالحسن (1261-1332ش)
پزشک و جراح معاصر ایرانی، از مروّجان طب نوین در ایران، و مدرس طب در دارالفنون. به تشویق پدر، ادبیات، هیئت و طب قدیم را در تفرش فراگرفت. در دارالفنون تهران پزشکی خواند. در ۱۳۰۲ق برای گذراندن دوره ا ی تکمیلی در تشریح و جراحی به پاریس رفت و در ۱۳۱۲ق به ایران بازگشت و رئیس مریض خانه دولتی (بیمارستان سینای کنونی) شد. وی به زبان های فرانسوی، عربی و ترکی مسلّط بود و با زبان آلمانی آشنایی داشت. در نهضت مشروطه به ریاست انجمن پزشکان انتخاب شد. شماری از شاگردان او، ازجمله پسرش ابوالقاسم، پزشکان کارآمدی شدند. ازجمله تألیفات و ترجمه های بسیار اوست: پاتولوژی طبّی یا مطلع الطبّ ناصری (چاپ سنگی، ۱۳۰۰ق)؛ تراپوتیک و دواسازی طبی (ترجمه از کتاب های اروپایی، چاپ سنگی، ۱۳۰۵ و ۱۳۰۸ق)؛ فیزیولوژی ومسائل عمدۀ حفظ الصحه (چاپ سنگی، ۱۳۱۵ق).
نیز، رجوع شود به:تفرشی، ابوالحسن (1261-1332ش)