بهرام فره وشی ( زاده فروردین ۱۳۰۴ ارومیه – درگذشته ۸ خرداد ۱۳۷۱ سن خوزه ) زبان شناس معاصر ایرانی و متخصص زبان های ایرانی و فرهنگ ایران باستان است.
بهرام فره وشی در سال ۱۳۰۴ خورشیدی در ارومیه و در خانواده ای اصالتاً اصفهانی متولد شد. پدر او علی محمد فره وشی مترجم همایون از دانشمندان روزگار خود بود و از پایه گذاران مدارس جدید در ایران به شمار می رفت. مترجم همایون افزون بر این، به عنوان مترجم زبردستی شناخته می شد که تسلط کم مانندی بر زبان فرانسوی داشت و از نخستین نویسندگان کتاب های درسی جدید برای دانش آموزان ایرانی بود.
... [مشاهده متن کامل]
بهرام فره وشی به دلیل سفرهای ناگزیر پدر، دوران آموزش را در شهرهای مختلف گذراند. دورهٔ دانشسرای مقدماتی را در اصفهان در سال ۱۳۲۳ به پایان رساند. دورهٔ لیسانس زبان فرانسوی را در دانشسرای عالی در تهران سپری کرد. ضمن انجام خدمت دبیری در دبیرستان ها، چند جلد داستان و مجموعهٔ شعر از فرانسوی ترجمه کرد و به چاپ رساند. در همین دوره یک مؤسسهٔ چاپ و انتشارات به نام آتشکده تأسیس کرد.
در همین دوره بود که با ابراهیم پورداود از نزدیک آشنایی یافت. خود او بعدها در این باره نوشت:
«من با نوشته های پورداوود از کودکی آشنا بودم. زیرا در میان کتاب های پدرم دو جلد یشت های پورداوود را خوانده بودم و داستان های پهلوانی های شکوهمند این کتاب و نیایش های آن در همان زمان بر دلم نشسته بود و همواره در دل داشتم که استاد بزرگوار را ببینم. روزگاری گذشت و من در رشته زبان های خارجی لیسانس گرفتم. پورداوود در آن زمان انجمن ایرانشناسی را پدید آورده بود و شب ها در انجمن درس می داد. به آنجا رفتم و نام نوشتم. دیدن چهره استاد و درس های او شور دیرین را در من برانگیخت. »
به تشویق پورداود در سال ۱۳۳۶ برای گذراندن دورهٔ ایران شناسی عازم پاریس شد و در مدرسهٔ تتبعات عالیهٔ دانشگاه پاریس به تحصیل پرداخت و به اخذ درجهٔ دکتری در تمدن و زبان ها و ادبیات ایرانی نایل گشت. سپس به سوئیس رفت و به مطالعه در لهجه های ایرانی در دانشگاه برن پرداخت. در این دوران از محضر استادان برجسته در زمینهٔ زبان ها و تمدن و دین های ایران باستان همچون امیل بنونیست و ژان دومناش برخوردار بود.
بهرام فره وشی در سال ۱۳۴۱ به ایران بازگشت و به دانشیاری پورداود در دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران منصوب شد، و مدت بیست سال به آموزش زبان های اوستایی، پارسی باستان، پهلوی، اساطیر ایرانی، خط های باستانی، گویش شناسی ایرانی و تمدن ایران باستان پرداخت.
بهرام فره وشی در سال ۱۳۰۴ خورشیدی در ارومیه و در خانواده ای اصالتاً اصفهانی متولد شد. پدر او علی محمد فره وشی مترجم همایون از دانشمندان روزگار خود بود و از پایه گذاران مدارس جدید در ایران به شمار می رفت. مترجم همایون افزون بر این، به عنوان مترجم زبردستی شناخته می شد که تسلط کم مانندی بر زبان فرانسوی داشت و از نخستین نویسندگان کتاب های درسی جدید برای دانش آموزان ایرانی بود.
... [مشاهده متن کامل]
بهرام فره وشی به دلیل سفرهای ناگزیر پدر، دوران آموزش را در شهرهای مختلف گذراند. دورهٔ دانشسرای مقدماتی را در اصفهان در سال ۱۳۲۳ به پایان رساند. دورهٔ لیسانس زبان فرانسوی را در دانشسرای عالی در تهران سپری کرد. ضمن انجام خدمت دبیری در دبیرستان ها، چند جلد داستان و مجموعهٔ شعر از فرانسوی ترجمه کرد و به چاپ رساند. در همین دوره یک مؤسسهٔ چاپ و انتشارات به نام آتشکده تأسیس کرد.
در همین دوره بود که با ابراهیم پورداود از نزدیک آشنایی یافت. خود او بعدها در این باره نوشت:
«من با نوشته های پورداوود از کودکی آشنا بودم. زیرا در میان کتاب های پدرم دو جلد یشت های پورداوود را خوانده بودم و داستان های پهلوانی های شکوهمند این کتاب و نیایش های آن در همان زمان بر دلم نشسته بود و همواره در دل داشتم که استاد بزرگوار را ببینم. روزگاری گذشت و من در رشته زبان های خارجی لیسانس گرفتم. پورداوود در آن زمان انجمن ایرانشناسی را پدید آورده بود و شب ها در انجمن درس می داد. به آنجا رفتم و نام نوشتم. دیدن چهره استاد و درس های او شور دیرین را در من برانگیخت. »
به تشویق پورداود در سال ۱۳۳۶ برای گذراندن دورهٔ ایران شناسی عازم پاریس شد و در مدرسهٔ تتبعات عالیهٔ دانشگاه پاریس به تحصیل پرداخت و به اخذ درجهٔ دکتری در تمدن و زبان ها و ادبیات ایرانی نایل گشت. سپس به سوئیس رفت و به مطالعه در لهجه های ایرانی در دانشگاه برن پرداخت. در این دوران از محضر استادان برجسته در زمینهٔ زبان ها و تمدن و دین های ایران باستان همچون امیل بنونیست و ژان دومناش برخوردار بود.
بهرام فره وشی در سال ۱۳۴۱ به ایران بازگشت و به دانشیاری پورداود در دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران منصوب شد، و مدت بیست سال به آموزش زبان های اوستایی، پارسی باستان، پهلوی، اساطیر ایرانی، خط های باستانی، گویش شناسی ایرانی و تمدن ایران باستان پرداخت.
