بهدلی
لغت نامه دهخدا
بهدلی. [ ب َ دَ لی ی ] ( اِخ ) عمروبن عامر مکنی به ابوالخطاب و او راویه فرد و فصیح بود و اصمعی از او لغت و شعر فراگرفت و گفته او را حجت قرار داد. ( ابن الندیم ). رجوع به ابوالخطاب شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
به دلی : با جرأتی و جسارتی
عشق می باختم ببوس و به می
به دلی و هزار جان با وی
( هفت پیکر نظامی، تصحیح دکتر ثروتیان، ۱۳۸۷ ، ص 507 )
عشق می باختم ببوس و به می
به دلی و هزار جان با وی
( هفت پیکر نظامی، تصحیح دکتر ثروتیان، ۱۳۸۷ ، ص 507 )