بهجت صدر محلاتی ( زاده ۸ خرداد ۱۳۰۳ – درگذشته ۱۹ مرداد ۱۳۸۸ ) نقاش ایرانی بود.
او زاده محلات بود. پدرش محمد صدر محلاتی و مادرش قمر امینی صدر از خانواده های سرشناس محلات و اراک بودند.
بهجت صدر در سال ۱۳۳۳ با رتبهٔ نخست در رشته نقاشی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران پایان نامه هنری دریافت کرد. سپس در سال ۱۳۳۴ بورسیه ای برای هنرآموزی از Accademia di Belle Arti di Roma در ایتالیا گرفت. در سال ۱۳۳۵ برنده جایزه سیمین همترازی شهر سن ویتو شد و یک نقاشی از او به همراه چند کار از نگارگران جوان ایران در بیست و هشتمین دوسالانه ونیز پذیرفته شد.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۱۳۳۶ نخستین نمایشگاه او در نگارخانه «پینچو» در رم برگزار شد. وی دو سال پس از ازدواج با مرتضی حنانه در سال ۱۳۳۹ به ایران بازگشت و در دانشگاه تهران به آموزش نگارگری پرداخت و تنها فرزندش، دختری بنام میترا که کاکوتی صدایش می زنند، را در ۱۳۴۲ به دنیا آورد.
بهجت صدر در سال ۱۳۴۱ نیز در سومین دوسالانه تهران، جایزه نخست را می گیرد و نگاره هایش به سی و یکمین دوسالانه ونیز، فرستاده می شود. با آنکه در سال های پایانی دههٔ شصت بیماری سرطان سینه را در او نشان یابی می کنند اما او نگارگری را با آسوده دلی دنبال می کند.
بهجت صدر هشیارانه در پرده های تازه اش رنگهای سرد و مات را با بازی سایه روشن ها به هماهنگی و با مواد گوناگونی همچون چوب، فلز، رنگ روغن و اکرلیک و دیگر ماته ها به کار می برد. کارهای آبستره وی یادآور پردیس ها و باغ های پارسی است. وی به عنوان هنرمند زن تأثیرگذار و آوانگارد دوران خود جایگاه ویژه ای در هنر معاصر ایران دارد. پس از مرگ پابلو پیکاسو، روزنامه اطلاعات در ۲۰ فروردین ۱۳۵۲ از بزرگان نقاشی ایران شامل بهجت صدر، امین الله رضایی، محمود فرشچیان، معصومه سیحون، فرامرز پیلارام و ایران درودی دعوت کرد و گفته های آن ها را در ویژه نامه خود منتشر نمود.
او زاده محلات بود. پدرش محمد صدر محلاتی و مادرش قمر امینی صدر از خانواده های سرشناس محلات و اراک بودند.
بهجت صدر در سال ۱۳۳۳ با رتبهٔ نخست در رشته نقاشی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران پایان نامه هنری دریافت کرد. سپس در سال ۱۳۳۴ بورسیه ای برای هنرآموزی از Accademia di Belle Arti di Roma در ایتالیا گرفت. در سال ۱۳۳۵ برنده جایزه سیمین همترازی شهر سن ویتو شد و یک نقاشی از او به همراه چند کار از نگارگران جوان ایران در بیست و هشتمین دوسالانه ونیز پذیرفته شد.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۱۳۳۶ نخستین نمایشگاه او در نگارخانه «پینچو» در رم برگزار شد. وی دو سال پس از ازدواج با مرتضی حنانه در سال ۱۳۳۹ به ایران بازگشت و در دانشگاه تهران به آموزش نگارگری پرداخت و تنها فرزندش، دختری بنام میترا که کاکوتی صدایش می زنند، را در ۱۳۴۲ به دنیا آورد.
بهجت صدر در سال ۱۳۴۱ نیز در سومین دوسالانه تهران، جایزه نخست را می گیرد و نگاره هایش به سی و یکمین دوسالانه ونیز، فرستاده می شود. با آنکه در سال های پایانی دههٔ شصت بیماری سرطان سینه را در او نشان یابی می کنند اما او نگارگری را با آسوده دلی دنبال می کند.
بهجت صدر هشیارانه در پرده های تازه اش رنگهای سرد و مات را با بازی سایه روشن ها به هماهنگی و با مواد گوناگونی همچون چوب، فلز، رنگ روغن و اکرلیک و دیگر ماته ها به کار می برد. کارهای آبستره وی یادآور پردیس ها و باغ های پارسی است. وی به عنوان هنرمند زن تأثیرگذار و آوانگارد دوران خود جایگاه ویژه ای در هنر معاصر ایران دارد. پس از مرگ پابلو پیکاسو، روزنامه اطلاعات در ۲۰ فروردین ۱۳۵۲ از بزرگان نقاشی ایران شامل بهجت صدر، امین الله رضایی، محمود فرشچیان، معصومه سیحون، فرامرز پیلارام و ایران درودی دعوت کرد و گفته های آن ها را در ویژه نامه خود منتشر نمود.
