بهث

لغت نامه دهخدا

بهث. [ ب َ ] ( ع مص ) پیش آمدن کسی را به گشاده رویی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از ذیل اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

پیش آمدن کسی را به گشاده رویی .

پیشنهاد کاربران

بپرس