[ویکی نور] بهترین ها و بدترین ها از دیدگاه نهج البلاغه بخشی از مباحث اخلاقی آیت الله محمدتقی مصباح یزدی است که با تلاش حجت الاسلام کریم سبحانی نگارش یافته و هدف اصلی آن، ارائه پاره ای از معارف ناب و انسان ساز نهج البلاغه برای جویندگان حقیقت است.
کتاب با مقدمه ای در اشاره به رسالت خطیر دانشمندان نام آور شیعه آغاز و مطالب در بیست ویک گفتار، تدوین شده است؛ البته می توان این کتاب را به دو بخش تقسیم کرد: اوصاف بندگان شایسته خداوند به عنوان بهترین ها نه گفتار اول کتاب را پوشش داده است و اوصاف دوستان و سرسپردگان شیطان به عنوان بدترین ها از دیدگاه نهج البلاغه در باقی گفتارهای کتاب طرح شده است.
نویسنده در شرح و توضیح موضوعی روایات معصومین(ع)، به گونه ای مفصل، به بیان صفات و ویژگی های بندگان شایسته و نالایق خداوند از منظر حضرت علی(ع)، با محوریت نهج البلاغه پرداخته است.
نویسنده در خلال مطالب کتاب، درصدد شناسایی ویژگی های بندگان شایسته خدا، در سخنان اهل بیت(ع) می باشد.
در بخش نخست خطبه 86، امیرمؤمنان(ع) سی وسه ویژگی ممتاز برای محبوب ترین بندگان خدا برمی شمارد. گرچه در ظاهر، این ویژگی ها به تقواپیشگان، بندگان سالک و عارف خدا نسبت داده شده، اما نویسنده معتقد است در حقیقت آنحضرت، در پی معرفی و شناساندن ویژگی های خویش و فرزندان معصومشان(ع) هستند؛ ویژگی هایی که تنها در ایشان(ع) به طور کامل گرد می آیند و دیگران نمی توانند به همه آن ویژگی ها، در عالی ترین مراتبش، دست یابند.
کتاب با مقدمه ای در اشاره به رسالت خطیر دانشمندان نام آور شیعه آغاز و مطالب در بیست ویک گفتار، تدوین شده است؛ البته می توان این کتاب را به دو بخش تقسیم کرد: اوصاف بندگان شایسته خداوند به عنوان بهترین ها نه گفتار اول کتاب را پوشش داده است و اوصاف دوستان و سرسپردگان شیطان به عنوان بدترین ها از دیدگاه نهج البلاغه در باقی گفتارهای کتاب طرح شده است.
نویسنده در شرح و توضیح موضوعی روایات معصومین(ع)، به گونه ای مفصل، به بیان صفات و ویژگی های بندگان شایسته و نالایق خداوند از منظر حضرت علی(ع)، با محوریت نهج البلاغه پرداخته است.
نویسنده در خلال مطالب کتاب، درصدد شناسایی ویژگی های بندگان شایسته خدا، در سخنان اهل بیت(ع) می باشد.
در بخش نخست خطبه 86، امیرمؤمنان(ع) سی وسه ویژگی ممتاز برای محبوب ترین بندگان خدا برمی شمارد. گرچه در ظاهر، این ویژگی ها به تقواپیشگان، بندگان سالک و عارف خدا نسبت داده شده، اما نویسنده معتقد است در حقیقت آنحضرت، در پی معرفی و شناساندن ویژگی های خویش و فرزندان معصومشان(ع) هستند؛ ویژگی هایی که تنها در ایشان(ع) به طور کامل گرد می آیند و دیگران نمی توانند به همه آن ویژگی ها، در عالی ترین مراتبش، دست یابند.