بِهبهانی، محمّد (تهران ۱۲۵۳ش ـ ۱۳۴۲ش)
روحانی متنفذ سیاسی ایران در دورۀ پهلوی. فرزند سید عبدالله بهبهانی ، از رهبران مشروطه، بود و در تهران به دنیا آمد و مقدمات علوم دینی، فلسفه و حکمت و فقه را نزد استادان مشهور زمان آموخت و در نجف به درجۀ اجتهاد رسید. هنگام به توپ بستن مجلس (۱۳۲۶ق) همراه پدر، دستگیر و تبعید شد و پس از فتح تهران، یکی از سه عالِم بانفوذ کمیسیون عالی مشروطه خواهان بود که دستور خلع محمدعلی شاه را صادر کرد. در مجلس دوم نمایندۀ مردم تهران شد و در ۱۳۰۴ش، به عضویت مجلس مؤسسان انتخاب شد و تا پایان سلطنت رضاشاه با دربار مناسبات حسنه ای داشت . در ۱۳۲۷ش، به همراه چهارده تن از مجتهدان ، بیانیه ای را امضا کرد که در آن ظاهرشدن زنان در اماکن عمومی ، بدون حجاب ، حرام اعلام شده بود. در نهضت ملی ، هیچ گاه در شمار مدافعان دولت مصدق نبود و حتی از آن انتقاد نیز می کرد چنان که در همه پرسی مصدق در مورد انحلال مجلس هفدهم ، بهبهانی و آیت الله کاشانی این اقدام را خلاف شرع و حرام دانستند. پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ش ، و با بازگشت محمدرضا شاه به تهران ، بهبهانی با شاه ملاقات کرد و به او تبریک گفت . در ۱۳۳۷ش، به طرح مجدد شرکت زنان در انتخابات مجلس سنا حمله کرد. در بهمن ۱۳۴۰ش، با آغاز برنامۀ اصلاحات ارضی ، به علت وقایع دانشگاه و کشته شدن دانشجویان ، تلگراف تند و اعتراض آمیزی به شاه زد و با تصویب قانون انجمن های ایالتی و ولایتی (مهر ۱۳۴۱) و همه پرسی انقلاب سفید در همان سال ، شدیداً مخالفت کرد و به دنبال آن در خانه اش تحت نظر قرار گرفت و این بار مستقیماً رو در روی دربار ایستاد. او فاجعۀ مدرسۀ فیضیه و کشتار قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲ش را به شدت محکوم کرد که منجربه جلوگیری انتخاب فرزند او به نمایندگی مجلس شد. بهبهانی را در نجف و در کنار مزار پدرش به خاک سپردند.
روحانی متنفذ سیاسی ایران در دورۀ پهلوی. فرزند سید عبدالله بهبهانی ، از رهبران مشروطه، بود و در تهران به دنیا آمد و مقدمات علوم دینی، فلسفه و حکمت و فقه را نزد استادان مشهور زمان آموخت و در نجف به درجۀ اجتهاد رسید. هنگام به توپ بستن مجلس (۱۳۲۶ق) همراه پدر، دستگیر و تبعید شد و پس از فتح تهران، یکی از سه عالِم بانفوذ کمیسیون عالی مشروطه خواهان بود که دستور خلع محمدعلی شاه را صادر کرد. در مجلس دوم نمایندۀ مردم تهران شد و در ۱۳۰۴ش، به عضویت مجلس مؤسسان انتخاب شد و تا پایان سلطنت رضاشاه با دربار مناسبات حسنه ای داشت . در ۱۳۲۷ش، به همراه چهارده تن از مجتهدان ، بیانیه ای را امضا کرد که در آن ظاهرشدن زنان در اماکن عمومی ، بدون حجاب ، حرام اعلام شده بود. در نهضت ملی ، هیچ گاه در شمار مدافعان دولت مصدق نبود و حتی از آن انتقاد نیز می کرد چنان که در همه پرسی مصدق در مورد انحلال مجلس هفدهم ، بهبهانی و آیت الله کاشانی این اقدام را خلاف شرع و حرام دانستند. پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ش ، و با بازگشت محمدرضا شاه به تهران ، بهبهانی با شاه ملاقات کرد و به او تبریک گفت . در ۱۳۳۷ش، به طرح مجدد شرکت زنان در انتخابات مجلس سنا حمله کرد. در بهمن ۱۳۴۰ش، با آغاز برنامۀ اصلاحات ارضی ، به علت وقایع دانشگاه و کشته شدن دانشجویان ، تلگراف تند و اعتراض آمیزی به شاه زد و با تصویب قانون انجمن های ایالتی و ولایتی (مهر ۱۳۴۱) و همه پرسی انقلاب سفید در همان سال ، شدیداً مخالفت کرد و به دنبال آن در خانه اش تحت نظر قرار گرفت و این بار مستقیماً رو در روی دربار ایستاد. او فاجعۀ مدرسۀ فیضیه و کشتار قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲ش را به شدت محکوم کرد که منجربه جلوگیری انتخاب فرزند او به نمایندگی مجلس شد. بهبهانی را در نجف و در کنار مزار پدرش به خاک سپردند.
wikijoo: بهبهانی،_محمد_(تهران_۱۲۵۳ش_ـ_۱۳۴۲ش)