بَهائیساجیا ـ گورو (Bhaisajya-guru)
(در زبان های تبّتی سمَن ـ بلَه ـ رگیال ـ پو، در چینی یائو ـ شی ـ فو، و در ژاپنی یاکوشی نیورائی) نام بودای شفابخش در زبان سانسکریت. در تبت، چین و ژاپن پیروان بسیار دارد. به باور مردم، تنها لمس بت او یا ذکر نامش کافی است تا بیماری را شفا دهد. ولی شفای امراضِ وخیم تر نیاز به اجرای اعمال آیینی پیچیده ای دارد که شرحشان در کتاب مقدس کیش بهائیساجیا ـ گورو آمده است. او با بودای خودزادۀ لایزال، اَکسوبهیا (یا در میان بعضی فرقههای ژاپنی معتقد به بودای لایزال دیگر، وَئیروچَنَه) نسبت دارد و فرمانروای بهشت شرقی است. پرستش او، در ژاپن، در دورۀ هی یان (۷۹۴ـ ۱۱۸۵م)، به اوج رسید و در مسلک های تِندائی، شینگون، و ذن از جایگاه ویژه ای برخوردار بود. از سوترای بهائیساجیا ـ گورو دو روایت تبتی و چهار ترجمۀ چینی برجای مانده است.
(در زبان های تبّتی سمَن ـ بلَه ـ رگیال ـ پو، در چینی یائو ـ شی ـ فو، و در ژاپنی یاکوشی نیورائی) نام بودای شفابخش در زبان سانسکریت. در تبت، چین و ژاپن پیروان بسیار دارد. به باور مردم، تنها لمس بت او یا ذکر نامش کافی است تا بیماری را شفا دهد. ولی شفای امراضِ وخیم تر نیاز به اجرای اعمال آیینی پیچیده ای دارد که شرحشان در کتاب مقدس کیش بهائیساجیا ـ گورو آمده است. او با بودای خودزادۀ لایزال، اَکسوبهیا (یا در میان بعضی فرقههای ژاپنی معتقد به بودای لایزال دیگر، وَئیروچَنَه) نسبت دارد و فرمانروای بهشت شرقی است. پرستش او، در ژاپن، در دورۀ هی یان (۷۹۴ـ ۱۱۸۵م)، به اوج رسید و در مسلک های تِندائی، شینگون، و ذن از جایگاه ویژه ای برخوردار بود. از سوترای بهائیساجیا ـ گورو دو روایت تبتی و چهار ترجمۀ چینی برجای مانده است.
wikijoo: بهاییساجیا_ـ_گورو