بَهائیّت
فرقه ای متأخر، منشعب از بابیه، بنیاد نهاده به دست میرزا حسینعلی نوری مشهور به بهاء الله. بعد از مرگ باب، بهاء الله ادعا کرد که موعود باب و «من یُظهِرُهُ الله» (کسی که خداوند او را آشکار خواهد ساخت) است و با این دعوی، بابیه به دو دستۀ بهائیه و ازلیه تقسیم شد. به عقیدۀ بهائیان بعد از رسول خدا (ص) باب و پس از او بهاء الله مظهر الهی است و درپی بهاء الله تا هزار سال دیگر در عالم کسی با عنوان مظهر الهی نخواهد آمد. بعد از مرگ بهاء الله، عباس افندی (عبدالبهاء) و سپس شوقی افندی (شوقی ربانی) پیشوایی بهائیانِ سراسر دنیا را در دست داشتند. اگرچه بهائیان آیین بهاء را دینی مستقل و تشریع شده به دست بهاء الله می دانند، اما به لحاظ تحولات تاریخی و فلسفۀ پیدایش، بهائیت دنبالۀ آیین باب است. بهائی گری و قواعد و احکام و حدود آن نیز با اندکی اصلاح و تغییر و تجدید نظر در اصول و فروع، صورت جدید آیین باب و بابی گری است. بهائیان معابد و مراکزی با نام «مشرق الاذکار» بنا کرده اند و در سرزمین های مختلف مراکز و محافلی با نام های «حظیرةالقدس» و «بیت العدل»، که اعضای آن انتخابی است، جهت اجتماعات رسمی و رتق و فتق امور دینی خود دارند. از احکام و حدود بهائیت می توان به رفع حجاب زنان، معاشرت زنان و مردان به شیوۀ کشورهای غربی، حلال بودن همۀ مأکولات، طاهربودن همه چیز به جز کثافات و مُتعفّنات، حلال بودن ربا و موسیقی، استفاده از طلا و نقره، تراشیدن ریش، حرام شمردن مسکرات، تریاک، توتون، آدم کشی و دزدی، تقدیس عدد نوزده (جماعت حروف حیّ به اضافۀ خود باب) و جز آن اشاره کرد. فرقه بهائیت در ایران در ابتدا از حمایت روسیه و سپس انگلیس و امریکا برخوردار بود و به همین دلیل نفوذ گسترده ای در رژیم پهلوی داشت و به صورت منسجم به تبلیغ علیه اسلام می پرداخت. مرکز اصلی این فرقه در فلسطین اشغالی و تحت الحمایۀ رژیم صهیونیستی است.
فرقه ای متأخر، منشعب از بابیه، بنیاد نهاده به دست میرزا حسینعلی نوری مشهور به بهاء الله. بعد از مرگ باب، بهاء الله ادعا کرد که موعود باب و «من یُظهِرُهُ الله» (کسی که خداوند او را آشکار خواهد ساخت) است و با این دعوی، بابیه به دو دستۀ بهائیه و ازلیه تقسیم شد. به عقیدۀ بهائیان بعد از رسول خدا (ص) باب و پس از او بهاء الله مظهر الهی است و درپی بهاء الله تا هزار سال دیگر در عالم کسی با عنوان مظهر الهی نخواهد آمد. بعد از مرگ بهاء الله، عباس افندی (عبدالبهاء) و سپس شوقی افندی (شوقی ربانی) پیشوایی بهائیانِ سراسر دنیا را در دست داشتند. اگرچه بهائیان آیین بهاء را دینی مستقل و تشریع شده به دست بهاء الله می دانند، اما به لحاظ تحولات تاریخی و فلسفۀ پیدایش، بهائیت دنبالۀ آیین باب است. بهائی گری و قواعد و احکام و حدود آن نیز با اندکی اصلاح و تغییر و تجدید نظر در اصول و فروع، صورت جدید آیین باب و بابی گری است. بهائیان معابد و مراکزی با نام «مشرق الاذکار» بنا کرده اند و در سرزمین های مختلف مراکز و محافلی با نام های «حظیرةالقدس» و «بیت العدل»، که اعضای آن انتخابی است، جهت اجتماعات رسمی و رتق و فتق امور دینی خود دارند. از احکام و حدود بهائیت می توان به رفع حجاب زنان، معاشرت زنان و مردان به شیوۀ کشورهای غربی، حلال بودن همۀ مأکولات، طاهربودن همه چیز به جز کثافات و مُتعفّنات، حلال بودن ربا و موسیقی، استفاده از طلا و نقره، تراشیدن ریش، حرام شمردن مسکرات، تریاک، توتون، آدم کشی و دزدی، تقدیس عدد نوزده (جماعت حروف حیّ به اضافۀ خود باب) و جز آن اشاره کرد. فرقه بهائیت در ایران در ابتدا از حمایت روسیه و سپس انگلیس و امریکا برخوردار بود و به همین دلیل نفوذ گسترده ای در رژیم پهلوی داشت و به صورت منسجم به تبلیغ علیه اسلام می پرداخت. مرکز اصلی این فرقه در فلسطین اشغالی و تحت الحمایۀ رژیم صهیونیستی است.
wikijoo: بهاییت