بهانه نهادن. [ ب َ ن َ / ن ِ، ن ِ / ن َ دَ ] ( مص مرکب ) عذر بیجا آوردن : خواب خویش اندر غم او چشم روشن بین من دوش گم کردو بهانه بر دل مسکین نهاد.میرمعزی ( از آنندراج ).گوش بر نغمه ترانه نهنددیدن باغ را بهانه نهند.نظامی ( از آنندراج ).