بهانه داشتن. [ ب َ ن َ / ن ِ ت َ ] ( مص مرکب ) عذر بیجا آوردن : شوری ز تو غائبانه داردبلبل گل را بهانه دارد.جعفربیک ولد بهزادبیک ( از آنندراج ).
