بهانه جویی

[ویکی اهل البیت] بهانه جو آنکه از پی دست آویز می گردد.
بنابراین، بهانه جویی به سبب این که فرصت اصلاح را از شخص می گیرد، بسیار خطرناکتر از خود گناه و خطاست. در آیات قرآنی از قوم بنی اسرائیل بسیار گزارش شده است؛ زیرا این قوم از جهاتی دارای برتری های منحصر به فردی است که به عنوان نمونه کامل از انسان ها از سوی خداوند مورد تحلیل قرار گرفته است.
به یک معنا بنی اسرائیل به معنای شناخت همه انسان هاست. اینان در فراز و فرود چنان هستند که بدترین ها و برترین ها را می توان در آن ها یافت. بی گمان، بنی اسرائیل به یک معنا، قوم برگزیده خداوند است تا روی آن همه نوع مطالعات انسان شناختی انجام شود.
گزارش های زیاد خداوند از افکار و رفتار آنان، گزارشی برای عبرت آموزی و درس گرفتن است. در برخی از روایات معتبر از پیامبر است که امت اسلام، طابق النعل بالنعل همانند بنی اسرائیل عمل می کنند و گزارش های قرآنی که درباره آن قوم آمده است، در امت اسلام تکرار و تجربه می شود.
به این معنا که امت اسلام همان افکار و رفتار را در عصر آخر زمانی بازسازی می کنند و گام در جای گام آنان می نهند. یکی از ویژگی های بنی اسرائیل لجبازی و بهانه جویی است. آنان اگر به چیزی گرایش یابند، تمام تلاش خویش را مصروف می دارند تا به آن برسند و اگر نسبت به چیزی بیزار شوند، همه راه ها را بر آن می بندند تا وجود و حضوری نیابد.
خداوند پیامبرانش را برای اصلاح مردم فرستاد اما آنان به بهانه جویی پرداختند و خداوند هم برای دلجویی و حمایت از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله، در برابر بهانه جویی ها و گزافگویی های اهل کتاب به بیان گرفتاری یهودیان بهانه جو برای پیامبر صلی الله علیه و آله، آیه 153 سوره نساء را به منظور دلجویی و وعده حمایت از آن حضرت نازل کرد.
«یَسْأَلُکَ أَهْلُ الْکِتَابِ أَنْ تُنَزِّلَ عَلَیْهِمْ کِتَاباً مِنَ السَّمَاءِ فَقَدْ سَأَلُوا مُوسَی أَکْبَرَ مِنْ ذٰلِکَ فَقَالُوا أَرِنَا اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ بِظُلْمِهِمْ ثُمَ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَیِّنَاتُ فَعَفَوْنَا عَنْ ذٰلِکَ وَ آتَیْنَا مُوسَی سُلْطَاناً مُبِیناً».