بهانه افکندن. [ ب َ ن َ / ن ِ اَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) عذر بیجا و ناپسند آوردن : دل از سودای شیرین در غم افکندبهانه بر فراق مریم افکند.میرحسن ( از آنندراج ).
