بهاره سازی یعنی دستیابی به توانایی گل دهی در بهار با قرار گرفتن در برابر سرمای طولانی زمستان. کلمه Vernalization از کلمه لاتین Vernus به معنی «بهار» گرفته شده است.
بسیاری از گیاهان معتدل، دارای شرایطی برای بهاره سازی هستند و باید یک دوره سرمای زمستانی را برای آغاز یا تسریع فرایند گل دهی تجربه کنند. این گیاهان مانند بسیاری از انواع درخت های میوه، برای قطع شدن واقعیِ دورة غیرفعال بودن، پیش از گل دهی نیازمند این سرما هستند. بسیاری از انواع گیاه شامل برخی از اکوتیپ های «آرابیدوپسیس تالیانا» و غلات زمستانی مثل گندم باید یک دوره سرمای طولانی را قبل از گل دهی تجربه کنند. این دورة سرما، تحولات تولیدمثلی و تولید بذر را در زمان بهینه و مطلوب از نظر محیطی که معمولاً پس از زمستان ایجاد می شود، تضمین می کند. واحد اندازه گیری این دورهٔ سرمای مورد نیاز، معمولاً «ساعت خنکی» ( chill hour ) است.
پس از بهاره سازی، گیاهان دارای توانایی گل دهی خواهند بود، البته ممکن است نیازمند شرایط فصلی دیگر یا چند هفته رشد، قبل از گل دهی باشند. یکی از مهم ترین تأثیراتی که دما برگزار گل دهی دارد، واکنش بهاره سازی است. بهاره سازی یکی از هورمون های گیاه به نام فلوریژن را فعال می سازد که در برگ ها وجود دارد و در پایان دورة دمای پایین، گل دهی را تحریک می کند. برخی از انواع گیاهان بدون بهاره سازی، گل نمی دهند. بسیاری از گونه های دوساله ( گیاهی که دو سال زنده است و در سال دوم گل و تخم می دهد ) دارای یک دورة بهاره سازی هستند که می تواند از نظر زمان و دما متفاوت باشد. دمای عادی بهاره سازی بین ۵ و ۱۰ درجه سانتیگراد ( ۴۰ و ۵۰ درجه فارنهایت ) است.
در گیاه تالیانا که بسیار مورد پژوهش قرار گرفته است، بخشینه بالایی باید برای بهبود گل دهی، بهاره سازی شود. ظاهراً بهاره سازی بخشینه، توانایی واکنش در برابر پیام های گل دهی مقدماتی را در بخشینه فعال می کند. در صورت فقدان چنین پیام هایی، بخشینه بهاره سازی شده می تواند تا ۳۰۰ روز این توانایی را در خود حفظ کند. همچنین می توان گیاه را پس از بهاره سازی با قرار دادن در معرض دماهای بالا، بهاره زدایی کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبسیاری از گیاهان معتدل، دارای شرایطی برای بهاره سازی هستند و باید یک دوره سرمای زمستانی را برای آغاز یا تسریع فرایند گل دهی تجربه کنند. این گیاهان مانند بسیاری از انواع درخت های میوه، برای قطع شدن واقعیِ دورة غیرفعال بودن، پیش از گل دهی نیازمند این سرما هستند. بسیاری از انواع گیاه شامل برخی از اکوتیپ های «آرابیدوپسیس تالیانا» و غلات زمستانی مثل گندم باید یک دوره سرمای طولانی را قبل از گل دهی تجربه کنند. این دورة سرما، تحولات تولیدمثلی و تولید بذر را در زمان بهینه و مطلوب از نظر محیطی که معمولاً پس از زمستان ایجاد می شود، تضمین می کند. واحد اندازه گیری این دورهٔ سرمای مورد نیاز، معمولاً «ساعت خنکی» ( chill hour ) است.
پس از بهاره سازی، گیاهان دارای توانایی گل دهی خواهند بود، البته ممکن است نیازمند شرایط فصلی دیگر یا چند هفته رشد، قبل از گل دهی باشند. یکی از مهم ترین تأثیراتی که دما برگزار گل دهی دارد، واکنش بهاره سازی است. بهاره سازی یکی از هورمون های گیاه به نام فلوریژن را فعال می سازد که در برگ ها وجود دارد و در پایان دورة دمای پایین، گل دهی را تحریک می کند. برخی از انواع گیاهان بدون بهاره سازی، گل نمی دهند. بسیاری از گونه های دوساله ( گیاهی که دو سال زنده است و در سال دوم گل و تخم می دهد ) دارای یک دورة بهاره سازی هستند که می تواند از نظر زمان و دما متفاوت باشد. دمای عادی بهاره سازی بین ۵ و ۱۰ درجه سانتیگراد ( ۴۰ و ۵۰ درجه فارنهایت ) است.
در گیاه تالیانا که بسیار مورد پژوهش قرار گرفته است، بخشینه بالایی باید برای بهبود گل دهی، بهاره سازی شود. ظاهراً بهاره سازی بخشینه، توانایی واکنش در برابر پیام های گل دهی مقدماتی را در بخشینه فعال می کند. در صورت فقدان چنین پیام هایی، بخشینه بهاره سازی شده می تواند تا ۳۰۰ روز این توانایی را در خود حفظ کند. همچنین می توان گیاه را پس از بهاره سازی با قرار دادن در معرض دماهای بالا، بهاره زدایی کرد.
wiki: بهاره سازی