بهاراتاناتیام

دانشنامه عمومی

بهاراتاناتیام ( انگلیسی: Bharatanatyam; تامیلی: பரதநாட்டியம் ) یکی از اشکال اصلی رقص کلاسیک هندی است[ ۱] [ ۲] که از تامیل نادو سرچشمه گرفته است. این یکی از هشت فرم رقص کلاسیک هندی است که به طور گسترده به رسمیت شناخته شده است و مضامین مذهبی و ایده های معنوی جنوب هند، به ویژه شیوئیسم و به طور کلی هندوئیسم را بیان می کند. [ ۳] [ ۴] [ ۵]
توصیفی از بهاراتاناتیام مربوط به قرن دوم پس از میلاد را می توان در حماسه باستانی تامیل سیلاپاتیکام ( Silappatikaram ) یافت، در حالی که مجسمه های معبد قرن ششم تا نهم پس از میلاد نشان می دهد که در اواسط هزاره اول پس از میلاد، این هنر نمایشی بسیار تکامل یافته بوده است. [ ۷] [ ۸] بهاراتاناتیام قدیمی ترین سنت رقص کلاسیک در هند است. [ ۹] بهاراتاناتیام فرم رقص رسمی در تامیل نادو است.
بهاراتاناتیام از همان ابتدای شکل گیری با مفاهیم مذهبی درآمیخته بوده و تا قرن نوزدهم منحصر به معابد هندو بود. در سال ۱۹۱۰ توسط دولت مستعمره بریتانیا ممنوع شد، اما از اوایل قرن بیستم، و همزمان با تغییرات اجتماعی و سیاسی حیات دوباره ای پیدا کرد و جامعه هندی به این ممنوعیت اعتراض کردند و عملکرد خود را در خارج از معابد در قرن بیستم گسترش دادند. [ ۸] [ ۱۰] تولیدات صحنه مدرن بهاراتاناتیام در سراسر هند گسترش یافته و محبوبیت یافته است که به روش های مختلف انجام شده و شامل اجراهای فنی، رقص خالص بر اساس ایده های غیر مذهبی و مضامین تلفیقی است. [ ۸] برادران تانجاور با رسمیت بخشیدن به بهاراتاناتیام به شکل هنری آهنگین، شکل واقعی رپرتوار روز اخیر بهاراتاناتیام را ارائه کردند. [ ۱۱]
عکس بهاراتاناتیامعکس بهاراتاناتیامعکس بهاراتاناتیامعکس بهاراتاناتیامعکس بهاراتاناتیامعکس بهاراتاناتیام
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس